Ervaring brengt de beste leermeester voort, zo kunnen we na 3 jaar onderzoek en ervaringen met de Staat der Nederlanden concluderen.
De complexe wereld
Er is vandaag de dag zo vreselijk veel kennis beschikbaar, dat we miljoenen levens nodig zouden hebben om al die kennis te kunnen ‘bekijken’. Die gigantische hoeveelheid kennis en data uitwisseling, die dagelijks tot onze beschikking staat, dwingt ons om vooral mentaal te functioneren. Scholen idem dito. Zo worden we geprogrammeerd zou je kunnen stellen. De intentie achter de data (nieuws/opinie/wetenschap) bepaalt de richting en mate van propaganda. Welk effect dat heeft op onze democratische rechtsstaat wordt zo langzamerhand zeer, zeer duidelijk. In dit blogartikel informeren we je dan ook over de rechtsstatelijke en democratische status van de Staat der Nederlanden en hoe veilig en vrij te blijven.
Democratische rechtstaat
Kijk eens naar de elementen van onze rechtsstatelijke democratie, met de scheiding van de machtselementen (wetgevend, uitvoerend en rechterlijk) die in Nederland de Trias Politica wordt genoemd en de disproportionele aandacht die er ineens is voor de grondwet.
Democratie kun je niet los zien van het begrip rechtsstaat, omdat democratie alleen, in geïsoleerde vorm, leidt tot tirannie van de meerderheid (de helft plus één is al genoeg) over de minderheid, zoals Tocqueville dat al concludeerde in zijn boek uit 1835: “De la démocratie en Amérique” (“Over de democratie in Amerika”). Een correct functionerende rechtstaat zorgt er voor dat de rechten van de minderheid worden geborgd en beschermd. Zo behoud je de veiligheid en de vrede in een samenleving (maatschappij). Daar is het immers allemaal om te doen.
In hoeverre is deze kennis (mentaal) al geïntegreerd en geïnternaliseerd bij de mensen, het volk? Zijn we ons er voldoende van bewust hoe een correct werkende democratische rechtstaat behoort te werken? Uiteraard niet. Die discussie of gesprekken daarover zien we niet in de MSM. Als dat wel het geval was geweest, dan hadden we nooit die disproportionele coronamaatregelen geaccepteerd, en hadden we niet toegestaan dat er onzinnig veel geld naar onnodige beleidsdoelen (stikstof, klimaat) en een oorlog (die niet de onze is) was gegaan – en nog steeds gaat . Simpelweg omdat het onrechtmatig is.
Dat is ondermijning van het volk, door het op valse gronden uitvoering geven aan valse wetten en regels en dus het misbruiken van machtpositie(s). Vrij simpel te bevatten toch?
Zo wordt de grondwet nu gebruikt om Wilders een hak te zetten, maar diezelfde grondwet werd tijdens de ontwikkeling van de coronawet en de coronamaatregelen (denk vooral aan de uitsluitingsmaatregel van de QR-code) gewoon genegeerd. De corona-hoax was gestoeld op internationale afspraken (WHO). Het doel heiligde zogenaamd de middelen, waarbij het gezondheidsnarratief werd gebruikt om de grondwet te kunnen negeren. De zaak Wilders is gestoeld op nationale afspraken, vandaar nu juist de focus op de grondwet ligt, die wordt ingezet om Wilders aan de leiband te krijgen. Je kunt het spel alleen spelen en lezen als je een goed besef hebt van de verschillende jurisdicties en de beïnvloedingstechnieken die men toe kan passen. En zo zie je ook dat landen die een sterke band hebben met de WEF, de internationaal opgelegde zaken (de agenda-2030 plannen) het intern zo moeten regelen dat het volk het niet door heeft of dat het volk het idee krijgt vleugellam te zijn (verdeeld, geen idee van het organiseren van tegenmacht). Daarom werden er vanaf 2020 zoveel nieuwe wetten gemaakt en werden er wetswijzigingen doorgedrukt.
Met andere woorden: De wetgevende macht heeft haar positie misbruikt en is daardoor tiranniek (dictatoriaal) geworden. De rechtsprekende macht blijkt corrupter te zijn dan we dachten. De coronaperiode heeft dat vooral duidelijk gemaakt. Zo zijn er nog wel een aantal dossiers op te noemen die hetzelfde gedrag van deze twee onderdelen van de trias politica laten zien. De media als vierde macht heeft zich aan alle kanten misdragen, zich bewust onthouden van waarheidsvinding; ze heeft zich niet gehouden aan de journalistieke code (Code van Bordeaux), waardoor ze zichzelf heeft gediskwalificeerd als vierde macht. Ontslag op staande voet, zou ik zeggen. Maar nee. Het moddert en klootvioolt maar door.
Enfin, de conclusie is dat grondrechten en de internationaal vastgelegde afspraken zoals de ICCPR/IVBPR (BuPo) zijn geschonden. Dat gebeurt door mensen die hebben beloofd of gezworen trouw te zijn en integer te handelen jegens het volk. Daardoor (het afleggen van de eed) hebben ze een discretionaire bevoegdheid gekregen. Die is en wordt misbruikt en wij, het volk, hebben dat laten gebeuren en laten dat nog steeds gebeuren. De reden daarvan is veelal het niet weten en dus onvoldoende bewust zijn van wat een democratisch rechtsstaat behoort te zijn en dus waar we tegen op moeten treden. Wat zei Abraham Kuyper daar ook maar weer over? Iets met de “plichtsvergeten burger zelf”.
De deugmens voedt de tirannie
Tegenwoordig vinden veel mensen het lastig om eigen onderzoek te doen en vanuit correcte waarneming, objectief, de juiste gevolgen te verbinden aan die eigen waarneming. Liever gaan ze mee in een gecreëerde waarheid met bijbehorende emotionele massa-dynamiek (die juist ontstaat bij gebrek aan een kritische opstelling en het proces van waarheidsvinding), zonder de gevolgen daarvan te onderzoeken. Men aapt gewoon na. Dat is overal zichtbaar. En juist dat is de geboortegrond voor tirannie. Die geboortegrond wordt goed gevoed door de grootste belanghebbers. De onbewusten en/of geesteszieken in deze maatschappij worden gekozen en ingezet om het spel te spelen. Helaas. Hier komt het belang van een goed ‘onder’-wijssysteem op tafel, waar men werkelijk kritisch leert denken en er gewerkt wordt aan een goed moreel kompas. We zien echter het tegenovergestelde gebeuren met o.a. de invoering van allerlei woke-studiemateriaal.
Wat hier zo frappant aan is, is dat heel veel mensen blijkbaar niet in de gaten hebben dat ze, door mee te doen aan de gecreëerde agenda-2030-items, daarmee ook hun eigen vrijheid en die van hun kinderen zo over boord kieperen. Het kind wordt letterlijk met het badwater weggegooid. Rutte heeft geen kinderen. Die is ook niet emotioneel betrokken. En zijn grootouders zaten gevangen in Jappenkampen. Dat is dan de MP van dit land. Hoe kan zoiets gebeuren? Goed voer voor psychologen en psychiaters.
De affectie-glimlach
De rede, het verstandelijk redeneringsvermogen maakt plaats voor emotioneel conformeren aan de denkbeelden van een irrationele collectieve stroming, zoals de klimaatagenda dat is. Kapitaal & subsidies, posities en netwerken met privileges zijn de korte termijn magneten waar men emotioneel volledig aan vast plakt. Het deuggevoel zie je vooral in de netwerkstructuren uitgeleefd worden (netwerkbijeenkomsten en dito feestjes). Ze baden er in. Het is alsof je naar een satirisch toneelstuk zit te kijken, waarvan je met ongeloof en verbijstering moet vaststellen dat dat niet het geval is. De welbekende affectie-glimlach is altijd en overal zichtbaar. Men heeft de rede in de ban gedaan en is verslaafd aan elkaars bevestigende deuggedrag.
Timmermans zei het met zoveel woorden na zijn verkiezingsverlies: “Hou elkaar even stevig vast…”. Toen even zonder glimlach.
Met andere woorden, zoek even troost bij elkaar, want wij deugen. We hoeven niet naar ons zelf te kijken. Anderen zijn waanzinnig geworden en zien dat blijkbaar niet. Troost u. De spiegelende boodschap van het protest van het volk kan worden genegeerd.
Inzoomen op het gevaar
Klimaat is natuurlijk bij uitstek een deug topic. Men is verblind door de gecreëerde klimaatideologie en kan daardoor de corrupte handel en het politieke wanbeleid niet meer objectief beoordelen. Eenmaal er in, is het verdomd lastig er uit te stappen, want de verkregen privileges (korte termijn) wegen zwaarder dan het verlies van vrijheid (lange termijn). Bij deze mensen voert de emotionele onvolwassenheid de boventoon. De rede (het gezonde verstand) in relatie gebracht met het belang van waarheidsvinding is bij deze mensen compleet gecorrumpeerd. De affectie-glimlach doet z’n werk. Ergens denken deze mensen blijkbaar dat zij de dans van de digitale kooi kunnen ontspringen. Zolang ze zelf die netwerkstructuren in stand houden, door ze te blijven voeden, verandert er niets van binnen uit. Dan blijven het nuttige spelers voor de aller machtigsten die o.a. de valse ideologie van de klimaatagenda hebben gebracht met een zeer duidelijk doel: Total Control.
Jurisdictie als georganiseerde deugdzaamheid
Jurisdictie kun je zien als een gebied waarbinnen een bepaalde mate van deugdzaamheid is georganiseerd en zelfs wordt afgedwongen door middel van wetten. Dwang mag dan wel niet, maar deze Staat der Nederlanden (SdNL) heeft niet voor niets het geweldsmonopolie op dwang, als ‘de wet’ daarin voorziet, onder het mom van het bewaren van de veiligheid en de vrede. Wiens veiligheid en vrede?
Al die wetten zijn niets anders dan mentale regeltjes. We zeggen het vaak: Die mentale regeltjes worden ingevoerd om het volk in beheersbaarheid en dienstbaarheid te brengen en om gehoorzaamheid af te kunnen dwingen. Zo houd je immers een economie ogenschijnlijk in de klauw en daarmee het plebs onder de duim. In Nederland is dat verdomd goed georganiseerd en de SdNL speelt dat spel uitstekend, waarbij het Riec en het Liec, tot slot, onrechtmatig en onbevoegd voorbeelden zijn van het organiseren van de gewenste veiligheid van deze SdNL.
Sorry hoor, maar om wiens veiligheid gaat het hier!??
De website van het Riec/Liec publiceert keurige voorbeelden over ‘ondermijnende criminaliteit’, maar geeft niets prijs over hoe het er achter de schermen aan toe gaat en wat dan precies onder ‘ondermijnende criminaliteit’ moet worden verstaan, ook al lijkt dat wel zo te zijn. Zaken uit het rapport van de AIVD van afgelopen mei 2023 worden niet genoemd. Terwijl de plichtvergeten burger die de handschoen van de plicht wel oppakt, juist wordt beticht van ‘ondermijnende criminaliteit’, zo wordt duidelijk in de bewijsvoering van rechtszaken als Viruswaarheid/Voorwaarheid en klokkenluiders. Het is een schimmig spel, waar de privacy en grondrechten constant worden geschonden. Met andere woorden; wie is hier nu werkelijk onze rechtsstatelijke democratie aan het ondermijnen? Retorische vraag natuurlijk.
En zo loopt het ongenoegen meer en meer op onder het volk. Dat komt natuurlijk eerst en bovenal door het steeds duidelijker zichtbaar worden van de corruptie binnen alle lagen van deze overheid. De overheidsfunctionarissen die nota bene allemaal trouw hebben gezworen of beloofd hebben dat ze integer zullen handelen, plegen allemaal meineed. Ook zij die zwijgen uit angst voor baanverlies. Weten is geweten en daar moet je naar handelen als je daar een belofte op hebt gedaan of gezworen hebt het goede te doen. We weten ook allemaal wat er gebeurt als je een belofte aan je eigen kind verzaakt. Dan heb je de poppen aan het dansen. En hoe! Deze SdNL heeft wat dat betreft zijn werk voortreffelijk gedaan. Wat elk kind instinctief correct doet, namelijk het eigen recht halen, dat gedrag is perfect gedomesticeerd en dus onder controle gebracht bij verreweg de meeste mensen die voor deze SdNL werken of er afhankelijk van zijn.
Kritisch denken, je nieuwsgierig opstellen en zaken binnen de jurisdictie (van de SdNL) willen verbeteren (rechtvaardiger en praktisch uitvoerbaar maken), wordt door velen binnen deze rechtstaat toegejuicht, maar praktisch nooit in de praktijk gebracht. Zo heeft wijlen hoogleraar bestuurs- en procesrecht Twan Tak rond 2010 een verbetervoorstel voor deze rechtstaat gedaan op uitnodiging van de rechtelijke macht. U raadt het al, hij moet nog antwoord krijgen.
Wat zegt dat?
Binnen de jurisdictie van de SdNL is sprake van ‘instrumentalisering van deugdzaamheid’
Dit is een belangrijk onderdeel van dit blogartikel en zal dus uitvoerig worden behandeld om tot een zo goed mogelijk begrip te komen van de realiteit waar we ons momenteel in bevinden.
Zo is er in de SdNL sprake van geïnstrumentaliseerde deugdzaamheid om specifieke doelen te bereiken, zelfs als deze doelen niet overeenkomen met bredere ethische normen (zoals wetten dat zijn). Dat gaan we verder toelichten. Het voorbeeld van de klimaatideologie past hier naadloos in, zo heb je hierboven al kunnen lezen. Dit leidt tot situaties waarin deugdzaamheid wordt gebruikt als een façade om wandaden of onrechtmatig gedrag te verbergen.
Anders uitgelegd, als iemand zich te sterk conformeert aan een leidende context zonder kritisch na te denken over de morele implicaties van bepaalde acties, kan deugdzaamheid worden misbruikt. Blinde gehoorzaamheid aan autoriteit kan leiden tot immoreel gedrag als de leidende kracht zelf immorele doelen nastreeft.
Herkenbaar? Schieten de ‘affaires’ je al te binnen?
Niet alleen het klimaat-narratief, maar ook het sinds maart van 2020 aanwezige coronavirus (covid-19 en diens mutaties) en alles wat daar uit voort vloeide, heeft beide in zich. Zie ook de recente deugpolitiek rondom de formatie met de PVV. De PVV is democratisch gekozen tot de grootste partij. Maar omdat de gevestigde orde (vooral VVD, D66, PVDA/GroenLinks, CDA) blijkbaar vindt dat zij als enige het alleenrecht heeft op wat deugdzaam is, volgt er door een onverwachte verkiezingsuitslag een emotionele uitbarsting onder de links-progressieve mensen en aanhang, die werkzaam zijn binnen de gevestigde orde. Die emotionele lading wordt omgezet in daden die recht-statelijk verwerpelijk zijn en een antidemocratisch karakter hebben, zoals het demonstreren tegen de verkiezingsuitslag. Het complete gebrek aan zelfreflectie kan niet duidelijker in beeld worden gebracht. Plato en Hildebrand zeiden het al: “De affecten (emoties) moeten de rede volgen”. En dus niet andersom, zoals we nu zien. We hebben dus met een grote mate van onvolwassenheid te maken van mensen die de eed hebben afgelegd; het zijn op een enkeling na (zij die op een zeepkistje gaan staan of een megafoon uit de kast hebben gepakt), nog net geen briesende kinderen die menen hun gelijk te mogen halen, gebaseerd op de krenking van hun veelal valse overtuigingen. Daar kan alleen maar ellende van komen. Ook voor die mensen zelf, alleen overzien ze dat, gelijk aan kinderen en zwakzinnigen, niet. Als je er van een afstandje objectief naar kijkt, dan kunnen we niet anders dan tot die conclusie te komen. En kinderen (en zwakzinnigen) zijn makkelijker te sturen dan bewuste volwassenen.
Zo ziet het externaliseren van het verdriet door het verkiezingsverlies van vooral de deugkliek in Nederland er dus uit. De emoties worden omgezet in deugdzame onderwerpen die men vervolgens de wereld in slingert, zonder zichzelf de vraag te stellen of die deugdzaamheid wel correct is binnen een recht-statelijke democratie. Dat is ze niet geleerd of ze zijn er onverschillig voor geworden.
Het mag duidelijk zijn dat dit een gigantisch probleem is voor het waarborgen van de veiligheid van onze samenleving. Het is een sluipmoordenaar, die vooral aan de haal gaat met de ontwikkeling van een correct moreel kompas. Dat is dodelijk voor een samenleving die beschaving wil, maar niet meer ziet hoe dat moet.
Arrogantie of onwetendheid?
De mensen die dergelijk gedrag vertonen, worden nog wel eens van arrogantie beticht. Maar dat is het niet. Deugdzaamheid impliceert namelijk ook zelfreflectie en een oprecht streven naar morele groei. In een context van blinde gehoorzaamheid door geïnstitutionaliseerde deugdzaamheid gaat deze zelfreflectie veelal verloren, waardoor de mensen niet in staat zijn om onderscheid te maken tussen deugdzaam handelen en handelen dat in strijd is met morele principes. Men zit compleet vast in de gecreëerde context, waarvan men niet het besef heeft dat dat zo is. IJdelheid, veelal verborgen, doet de rest.
En dat is dan een aanzienlijk deel van onze gevestigde orde. Pijnlijk en erg gevaarlijk, vind je niet?
Het falen van de media en het vervagen van het morele kompas.
De vraag is natuurlijk of we het najagen van ons eigen geluk (zonder anderen te benadelen) over laten aan mensen die het zelf nálaten om zelfreflectie toe te passen. Voor je het weet regeert de waan*. Vanuit onze opvatting is dat precies wat er al geruime tijd gaande is.
Ik zie en hoor niemand over morele integriteit in de mainstream media. Nergens. Dat is gevaarlijk, omdat het dan wachten is op een nog grotere emotionele uitbarsting. Dan is het kalf al verdronken, terwijl men (de gevestigde orde en de mee heulende media) al meermalen is gewaarschuwd, maar nog steeds niet luistert.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Dit intellectuele avontuur brengt ons bij het begrip moraal. Ik zal het begrip hier eerst duiden, ook al is het hiervoor al een paar keer gevallen. Daarvoor heb ik wat onderzoek gedaan over het begrip moraal. Hier volgt een duiding:
Het begrip ‘moraal’ verwijst over het algemeen naar de principes of normen die bepalen wat als goed of slecht, juist of onjuist wordt beschouwd in het gedrag van individuen of groepen. Het omvat de concepten van goed en kwaad, rechtvaardigheid, deugd, ethiek, heersende zeden, plicht en verantwoordelijkheid. Moraal speelt een essentiële rol in het leiden van menselijk gedrag en het vormgeven van ethische keuzes.
Twan Tak beziet ‘moraal’ in zijn boek, Democratie in relatie tot recht en politiek, als volgt:
“Het begrip moraal (of zeden of ethiek) heeft betrekking op de maatschappelijke correctheid of wenselijkheid van handelingen en gedragingen in tijd. Omstreden is, waar die moraal haar oorsprong vindt. Zij heeft de pretentie altijd en overal te gelden, maar wisselt met de maatschappelijke opvattingen en wordt in hoge mate bepaald door traditie en van de samenleving waar iemand deel van uitmaakt. Zij is dus niet zuiver metafysisch van aard, maar fysisch gerelateerd.”
Een aanvulling op de uitleg van Tak is die van de ‘Jury Nullification’ (jury-vernietiging), zoals dat in de Angelsaksische landen voorkomt, omdat men daar in een strafproces met een jury werkt. Zo kan een wet daar weergeven dat gedrag a of b strafbaar is. Een jury kan echter tot de conclusie komen dat een persoon onder die wet aangeklaagd en als onschuldig beschouwd moet worden op basis van morele overwegingen. Soms kan een overtreding leiden tot iets goeds voor de publieke zaak. Dit kennen we niet in Nederland. Wij zijn compleet afhankelijk van de overwegingen van de rechterlijke (rechtsprekende) macht. Terwijl juryvernietiging de hoeksteen is van een rechtssysteem dat rekening houdt met het rechtsgevoel van de mensen in een beperkte regio (denk aan beïnvloedende elementen als tradities en cultuur).
We gaan nog even verder met het verkennen van de betekenis van het begrip moraal. Het moraal van dit verhaal = welke les zit er in een verhaal verscholen? Zoals je aan kunt voelen zit er een beweging in het begrip ‘moraal’ dat zich over tijd uitkristalliseert en zich wil vatten in een conclusie van deugdzaamheid. Je kunt na een gebeurtenis tot een conclusie komen en dan bij jezelf te rade gaan of je die gebeurtenis de volgende keer exact het zelfde zou uitleven, of dat het verstandiger is om het gedrag aan te passen, doordat je iets hebt geleerd.
In het huidige tijdsgewricht komt men daar binnen de gevestigde orde niet of nauwelijks aan toe, dat open staan voor het leren van een ervaring of de kritische verhandeling met een andere uitkomst dan verwacht of gewild. Die evaluatie en redevoering is cruciaal voor het leerproces, maar wordt behendig overgeslagen. De technocratie, de machtsstructuur en de eventueel onderliggende ideologie is leidend. Daar vinden we de affectie-glimlach vooral. Ik kan me zo voorstellen dat de criticus, de waarheidszoeker, de echte wetenschapper in deze verstikkende wereld van de gevestigde orde, op een sociaal afgezonderd eiland leeft. Als men te uitgesproken kritisch is, dan horen we al gauw; functie elders. De wal zal het schip gaan keren, zo lijkt het ons. Maar wanneer?
Daar gaan we natuurlijk niet op wachten. Het houdt ons immers tegen in onze persoonlijke ontwikkeling en daarmee om ons eigen geluk na te jagen en daar de verantwoordelijkheid volledig voor te nemen. Wie wil er nu bezig zijn met iets waar je geen enkele invloed op hebt, als je je bewust bent van de geïnstrumentaliseerde, de blinde deugdzaamheid van de gevestigde orde? Daar ga je toch niet tegen vechten!? Dat is onbegonnen werk en het is ook nog eens zonde van je energie. Als je je hier werkelijk bewust van bent, dan ga je anders naar die, bijna kinderlijke wereld (zandbak), kijken. Je kunt dan je gedrag aanpassen en veel meer vanuit wijsheid en liefde leven. Dat werkt inspirerend en is voor hen die nog wel willen luisteren; louterend. Het is positieve besmetting. Ook dit is en blijft jouw keus.
Aspecten van correctheid
En zo komen we bij het sluitstuk van dit intellectuele avontuur in de vorm van het begrip correctheid. Laten we eerst eens kijken naar enkele belangrijke aspecten van correctheid, voordat ik het in verband breng met onze aanpak, zodat we ons geluk wel kunnen najagen en ons kunnen ontwikkelen zoals we bedoeld zijn te zijn, met een mogelijkheid tot een hoog bewust leven:
Nauwkeurigheid: Correctheid houdt vaak verband met nauwkeurigheid. Het impliceert dat iets vrij is van fouten of afwijkingen en overeenkomt met de realiteit of de gewenste norm. Denk in dit verband even aan de ambtseed die alle overheidsfunctionarissen hebben afgelegd. In de oude versie belooft of zweert men o.a. dat:
Zij zich zal gedragen zoals een goed ambtenaar betaamt, dat zij zorgvuldig, onkreukbaar en betrouwbaar zal zijn en dat zij niets zal doen dat het aanzien van het ambt zal schaden.
In de nieuwe versie belooft of zweert men o.a. dat:
“Ik werk in het algemeen belang voor onze samenleving en zet mij daar volledig voor in.” En: “Ik werk integer en behandel iedereen rechtvaardig, gelijkwaardig en met respect.”
Het gaat er bij die ambtseed om dat het mandaat van de discretionaire bevoegdheid van de ambtenaar veilig wordt gesteld, zodat de integriteit in het handelen van de ambtenaar is geborgd. In het voorgaande heb je kunnen lezen wat er met een gevestigde orde kan gebeuren als zij geïnstrumentaliseerd is en blind volgzaam wordt aan de doctrine van de macht zonder enige vorm van zelfreflectie. Zo worden onze rechten dus geschonden en dat hebben verreweg de meeste ambtenaren niet of nauwelijks in de gaten.
Als aanvulling hier het citaat van minister Bruins Slot over de nieuwe ambtseed:
“Wie gaat werken voor de overheid, werkt niet voor zichzelf, maar in het algemeen belang voor onze samenleving. Die opdracht is groot en van enorme waarde. De nieuwe eed maakt duidelijk welke waarden en welk gedrag daarbij horen…”
Of de nieuwe ambtseed een verbetering is, kun je je terecht afvragen. Sommigen zeggen van wel, maar ja, die werken in het systeem van de gevestigde orde. Het begrip ‘onkreukbaar’ is er uitgehaald. Het is een prachtig begrip dat alles in zich draagt als het gaat om betrouwbaarheid, integriteit en daar standvastig in zijn. Ogenschijnlijk is het een verbetering, maar of dat werkelijk zo is, mag je je terecht afvragen.
Nu je het voorgaande allemaal tot je hebt genomen, vraag je je nu ook af of er hier sprake is van een ernstige vorm van dementie (dementie in Parsé-Syntax-Grammar = ‘NIET-DENKEN-CONTRACT) bij deze demissionaire Minister, of dat zij een persoonlijkheidsstoornis heeft, of dat dit citaat door een AI-chatbot is voortgebracht? Haar gedrag als minister is verre van onkreukbaar. Ze heeft mede ingestemd om het volk te knechten middels de QR-code en wat allemaal niet meer zeg. Zo zie je de hypocrisie ten tonele worden gebracht door de hoogste ambtenaren. Lekker voorbeeld is dat!
Terug naar de aspecten van correctheid.
Conformiteit: Het voldoen aan vastgestelde normen of regels is een centraal aspect van correctheid. Dit kan betrekking hebben op het naleven van sociale, ethische, technische of wettelijke normen.
Juistheid: Correctheid suggereert dat iets juist is volgens bepaalde criteria. Het kan bijvoorbeeld betrekking hebben op de juiste interpretatie van gegevens, het gebruik van grammaticale regels in taal, of het volgen van voorschriften in procedures, zoals wet- en regelgeving dat is.
Ethiek: In morele en ethische contexten kan correctheid verwijzen naar het handelen in overeenstemming met morele principes en waarden (het morele kompas). Een ethisch correcte handeling is in lijn met de geldende ethische normen.
Technische Specificaties: In technische disciplines, zoals engineering of informatica, kan correctheid betekenen dat iets voldoet aan de specificaties en vereisten zonder fouten of gebreken.
De vijf genoemde aspecten van correctheid geven richting en houvast aan je leven als je de context kent waarin je je begeeft en bovenal voldoende zelfkennis hebt, zodat je je bewust bent van de positie die je in die context inneemt. Zo bezien is onwetendheid de grootste vijand van het volk, zo zei Socrates al.
Het in het begin genoemde begrip ‘jurisdictie’ is een context waarin je elke dag leeft en wel op het grondgebied dat we Nederland noemen. Dat is de recht-positivistische context met een (zogenaamd) democratisch bestel. In deze context is recht gelijk aan wet gemaakt (wat het legaliteitsbeginsel wordt genoemd). Dat is een gevaarlijke vorm van democratie. In een dergelijke democratie worden de eigen levensopvattingen van een meerderheid opgedrongen aan de rest (een minderheid) en kunnen wetten worden gemaakt die onze (grond)rechten schenden, zoals we o.a. met de nieuwe Wet publieke gezondheid hebben kunnen zien. Van gezondheid wordt een noodsituatie gemaakt, waardoor het volk in de plichten wordt gedrukt die door de wetten kunnen worden afgedwongen. De dwang wordt dan legaal gemaakt door het geweldsmonopolie, waar deze overheid zich dan op beroept.
Dan moet je wel weten dat we vanaf de geboorte worden gezien en behandelt als ‘rechtssubject’ en ‘ingezetene’ van deze Staat der Nederlanden.
Ik weet niet hoe dit bij jou binnenkomt, maar wat hier gebeurt, is natuurlijk allerminst correct. De mens bestaat namelijk niet voor de SdNL. Zij doet alsof. We worden omgevormd tot een koud en afstandelijk rechtsbegrip, waar men mee kan handelen zonder de menselijke wil er in te hoeven betrekken. Daar worden de wetten voor gemaakt en daar wordt op gehandhaafd.
En nu komt een belangrijke aanvulling op het begrip correctheid. Correctheid is namelijk relatief en kan variëren afhankelijk van de context en de vastgestelde normen. Wat als correct wordt beschouwd, kan worden beïnvloed door culturele, sociale, ethische, en disciplinaire overwegingen. Het is een belangrijk concept in verschillende domeinen en draagt bij aan de consistentie, betrouwbaarheid en effectiviteit van processen en handelingen.
En dat is precies wat we willen. Terug naar de tekentafel en zorg dragen voor die consistentie, betrouwbaarheid en effectiviteit van processen en handelingen in de trias politica.
Het hele idee van een correct functionerende rechtsstaat is het tegengaan van willekeur en zodoende tot een zo rechtvaardig mogelijke samenleving te komen. Zo kenmerkt een hoge vorm van beschaving zich door op een correcte manier vorm te geven aan deugdzaamheid en een hoge moraal van het volk. Waarbij de educatie van die vormgeving, het behoud en de ontwikkeling er van op nummer één dient te staan. Daar moet wat ons betreft het geld naartoe. Als de structuur van de correcte verdeling van de machten eenmaal staat, dan is educatie (en opvoeding, maar dat staat niet onder directe invloed van de staatsmacht) de belangrijkste voorwaarde voor het blijvend correct functioneren van die samenleving.
Helaas verkeert de SdNL in morele armoede en is er alleen nog geïnstrumentaliseerde deugdzaamheid die door velen blind wordt gevolgd, zonder enige vorm zelfreflectie. Zo hebben we hiervoor al vastgesteld.
Wat kun je zelf doen?
Het beste wapen tegen (opkomend) onrecht, is vanuit correctheid te gaan leven en je uit te blijven spreken. Niets hoeft je daarvan te weerhouden. Dat er daardoor zaken als angst, onzekerheid of nervositeit ontstaan is normaal. Iedereen zal dat in mindere of meerdere mate ervaren. Hoe meer kennis van zaken je hebt, hoe vaardiger je bent met het corrigeren van deze staat van terreur, hoe succesvoller je bent en hoe beter het voelt. Zo gaat dat nu eenmaal met nieuwe dingen leren en in de praktijk brengen. Zo ben je ooit ook begonnen met lopen en fietsen. Klein beginnen, met enige ondersteuning en begeleiding, totdat je zelf voldoende geëquipeerd bent en je zelfstandig durft te handelen. Daar zullen we vanuit eigen zelfstandigheid en correctheid naartoe moeten, anders worden onze rechten geschonden zonder enige weerstand. Die wrijving is nodig om het collectieve bewustzijn op dit gebied te vergroten. Het alternatief is een dictatuur. Het lijkt me niet dat je dat wilt.
Wat heb je nodig?
Het enige wat je nog te doen hebt, is de creatie van een andere jurisdictie en ‘daar in gaan staan’ (rug recht) en er dus naar gaan handelen. Je hebt daarnaast steun en kennis nodig om correct te kunnen handelen vanuit die nieuwe jurisdictie. De facto en de jure, zoals we dat noemen. Door ons onderzoek en ervaringen, zien we dit als de enige correcte oplossing om je vrij te maken van deze SdNL. En dat is nu eenmaal een proces en geen ‘silver bullit’. Een quick fix bestaat hier namelijk niet.
Je kunt democratie zien als ‘menselijke zelfbepaling’, zo zei Twan Tak. Zelfbepaling tot en in een samenlevingsverband is een vrije wederkerige verantwoordelijkheid. Zij berust dus op vrijwillige aanvaarding met verantwoordelijkheid, die samenvalt met en haar grens vindt in de wederzijdse vrijwillige en verantwoordelijke keuze van de andere gelijkwaardige individuen in dat samenlevingsverband.
Dat is wat we onder andere met de soevereiniteitsverklaring (SVK) doen. Dat regelen we correct en we deponeren dat correct bij de verantwoordelijke instanties van deze SdNL. Daarmee geven we aan niet meer deel te nemen in en aan de jurisdictie van de SdNL en ons dus ook niet conformeren aan hun voorwaarden, omdat die voorwaarden wederrechtelijk (onrechtmatig, vals) tot stand gekomen zijn. De valse daad van de geboorteaangifte is hier de veroorzaker van. Als je die valse daad vanuit correctheid vernietigt en je neemt de verantwoordelijkheid om vanuit correctheid te leven, zoals hierboven uiteengezet, dan ben je de facto en de jure vrij in correctheid (op papier met je SVK en bijbehorende documenten).
Je bent dan niet als vanzelfsprekend van de staatsdwang af. Het is de bedoeling dat je vanuit neutraliteit toewerkt naar correctheid (de in ontwikkeling zijnde federatie is ondersteunend aan dat proces). De ambtenaar of rijksfunctionaris moet daar in meegaan, zo heeft hij/zij immers beloofd of gezworen. De wrijving die daardoor ontstaat is nodig. Het is onze plicht om dat te bewerkstelligen. Altijd in liefde en vriendelijkheid. Vanuit oprechte verontwaardiging zet je de ander altijd aan het denken. Maak daar dus gebruik van. Zo wordt weten geweten. En dan is de ambtseed een mooi anker om aan te spiegelen, zodat ze in hun eigen wereld worden bevraagd op hun morele kompas. Daar zit de beweging. Dat is het werk dat we te doen hebben. Dat is wat ons betreft niet alleen een noodzakelijke, maar ook een hele leerzame taak.
Als je hier iets voor voelt dan is onze methode iets voor jou. Zo niet, dan niet. Door alleen de SVK-procedure te doorlopen van de aanvraag tot indiening bij deze SdNL, verandert er nog niets. Dat is het mooie van deze aanpak, je kunt klein beginnen. Bepaal zelf wanneer je er klaar voor bent en vraag ons om steun en advies. Bezint eer ge begint.
We horen het graag!
>> contact@veiligenvrij.nl
En we wensen jou en je dierbaren een onvergetelijke jaarwissel en het allerbeste voor 2024 toe.
Tot volgend jaar!
Veilig & Vrij
Overigens, dit blogartikel kun je lezen als een vervolg op het vorige blogartikel dat de titel ‘Vrijheidsroof door wanbestuur en incompetentie’ draagt. Het herbergt de ‘waarom vraag’ in zich en geeft daar antwoord op.
* Waan:
- Definitie: Een waan is een specifiek psychisch symptoom dat wordt gekenmerkt door valse overtuigingen die ondanks tegenstrijdig bewijs of rationele argumenten worden gehandhaafd.
- Kenmerken: Een waan impliceert een vasthoudend geloof in iets dat niet waar is, zoals paranoia, grootheidswaan of achtervolgingswaan.
- Gebrek aan Realiteitsbesef: Wat waan onderscheidt, is het gebrek aan besef van de werkelijkheid. Mensen die lijden aan een waan geloven vaak sterk in hun onjuiste overtuigingen, zelfs als deze in strijd zijn met objectieve feiten.
