Zonder in het bezit te zijn van de soevereiniteitsverklaring zijn er nog talloze mogelijkheden om binnen de fictieve wereld van de rechtstaat actief te kunnen zijn. Hiervoor blijft het uitgangspunt: de levende mens. Je bent een levende mens en je hebt een naam; één, twee of misschien zelfs meer dan twee. Daarnaast heb je een familienaam; de achternaam. Het uitgangspunt is altijd de levende mens vanuit je (voor-)naam.

Elke wet binnen de rechtstaat is gebaseerd op de grondwet van elk land. Dat is weer een uitvloeisel van de rechten van de mens. Een levend mens spreekt en handelt alleen met andere levende mensen. Mensen kunnen daarbij zowel goed en kwaad doen. De tegenhanger van deze levende mens is de natuurlijke persoon (burger, ingezetene, rechtssubject); let wel op de toevoeging ‘natuurlijke’. Dat maakt van de echte levende mens een (dode) juridische entiteit en daar is zowel de overheid als ook de rechterlijke macht de eigenaar van.