In Nederland is het legaliteitsbeginsel (ook wel het ‘beginsel van wetmatigheid van bestuur’ genoemd) de versmalde vertaling van het wereldwijde ‘rule of law’ – principe. Het legaliteitsbeginsel schrijft voor dat iedere overheidsbevoegdheid op de wet moet berusten. Het is daarmee het rechtspositivistische principe bij uitstek en daardoor een verengt rechtssysteem die de democratie ondermijnt.
Hoe dat zit leggen we in dit blogartikel uit. Het zo specifiek Nederlandse legaliteitsbeginsel staat namelijk aan de basis van de huidige narcistische overheid. Dat is niet altijd zo geweest.
Idealiter zou onze staat zowel democratisch als rechtsstatelijk moeten zijn. Het ‘rule of law’ principe garandeert beide, omdat het uitgaat van de stelling; gouvernement by law, NOT by men (regeren/ besturen door middel van wetten, niet door mensen). Dat geldt voor ALLE overheidsinstanties. Haar eis geldt voor iedere bevoegdheid van iedere overheidsinstantie die door middel van een democratisch proces tot stand dient te komen. Denk even aan de ‘gekozen burgemeester’, die in Nederland benoemd wordt en dus niet gekozen is.
Alle onderdelen van de overheid zouden moeten steunen op de volkswil en zij dienen allen democratisch en rechtsstatelijk te functioneren. Pas als alle overheidsonderdelen volgens dat principe functioneren, de discretionaire bevoegdheid van de ambtenaar correct wordt nageleefd, dan kan er sprake zijn van een democratische rechtsstaat. Anders niet. Punt. Geen discussie.
Werkelijke democratie is dus een hele klus. Je kunt stellen dat democratie in z’n puurste vorm erg vermoeiend is voor vooral pragmatisten en technocratische denkers. Als het ‘rule of law’ principe niet correct is ingevoerd en de uitvoering laat, om welke redenen ook, ook nog eens te wensen over, dan is er veelal sprake van een staat met dictatoriale trekken (of zelfs een dictatuur). Dat zien we nu dan ook in steeds verdere mate gebeuren. Vooral de uitkomsten van de WOO-verzoeken en de uitspraken van rechters van de afgelopen jaren tonen de fraude, de (netwerk)corruptie en criminaliteit van deze overheid aan. Het is inmiddels op allerlei lagen van deze overheid overduidelijk met feitelijk bewijs aangetoond. Een treffend voorbeeld is de belastingdienst die 21 wetten heeft overtreden met de toeslagenaffaire. Eénentwintig!
Het belastingkantoor voor de inkomensheffingen zetelt niet meer in Heerlen. Het gebouw staat leeg, maar de enveloppen die we ontvangen dragen nog wel dat adres. Dat is fraude. Er wordt niet ingegrepen door bijvoorbeeld de politie. We moeten het dus zelf gaan doen. De rot is al in alle lagen en in alle onderdelen van deze overheid aanwezig. Men houdt elkaar de hand boven het hoofd en de media doet vrolijk mee.
Zo, de kop is eraf.
Tot dusver hebben we hier de valse daad van de geboorteaangifte nog buiten beschouwing gelaten. We hebben daar al veel over geschreven en blijven dat doen. Ook Martin Vrijland heeft het begrepen en er in het licht van de nieuwe politieke partij van Pieter Omtzigt een blogartikel over geschreven. Hij schrijft: “We zijn geprogrammeerd met het idee dat we een sociaal contract hebben.” Maar dat is natuurlijk niet zo. Heb jij ooit een contractvoorstel gehad?
De valse daad van de geboorteaangifte is de angel die deze realiteit mogelijk maakt. Die valse registratie blijkt vooral in de westerse wereld een vanzelfsprekendheid te zijn, waar vervolgens het hele stelsel van legitimatie en identificatie van het systeem op draait, mede mogelijk gemaakt door de valse daad van de geboorteaangifte en het ‘legale vermoeden’ dat deze overheid daar vervolgens op los laat. Alleen die term al. Het ‘legale vermoeden’. Deze overheid mag blijkbaar van alles ‘vermoeden’, lees ‘verzinnen’ en mensen dat doen laten geloven. En de media doet vrolijk mee.
Nou, wij denken van niet.
Degenen die werkzaam zijn voor deze overheid en die deze verzinsels verkondigen en in stand houden, hebben daarom bussen vol communicatieprofessionals nodig. Rutte alleen heeft er 16 aan het werk. ZESTIEN! Om de kunst van de schone schijn hoog te houden. De fabeltjes moeten steeds opnieuw worden verteld en bevestigd. Allemaal omwille van het behoud van de orde en de gehoorzaamheid.
Maar wacht even, die valse registratie is letterlijk een valse daad. Een valse start wordt in de sport niet voor niets afgeschoten. Dan mag je opnieuw beginnen! Als je het nog een keer doet, dan kun je vertrekken.
Het is op z’n zachtst gezegd frappant dat één van de belangrijkste verbindingen met de ‘gekozen overheid’ in ons allen leven gebaseerd is op een valse grondslag. Velen hebben het niet eens in de gaten. Als we die valse grondslag van de geboorteaangifte als volk tolereren dan kun je er logischerwijs vanuit gaan dat je vroeg of laat te maken krijgt met institutionele netwerkcorruptie, omdat DE STAAT het volk wijs moet blijven maken dat DE STAAT nu eenmaal zo werkt en dat ‘we’ dat zo met elkaar hebben afgesproken (wie die ‘we’ dan precies zijn krijgen we niet te horen). Maar dat is natuurlijk niet het geval. Dat is wat er met het sociale contract wordt bedoeld. De valse aanname van een sociaal contract regeert dan.
In dit verband is het goed om even in te zoomen op het begrip narcisme. Eén van de kenmerken van narcisme is dat de narcist parasiteert op een individu, een groep of verschillende groepen. Het specifieke individu, de groep(en) is voor de narcist een plek waar hij/zij zijn of haar behoeften bevredigd en zaken voor zichzelf regelt. Voor zichzelf. Zonder het volk is er geen overheid. Zonder mandaat van het volk kan de overheid niets. Maar als de structuren en de netwerken eenmaal zijn opgezet, die dienstbaar zijn aan dat wat de overheid wil, dan kan het geweldsmonopolie (dwang) naar believen worden ingezet. De wetten om te handhaven zijn gemaakt. Moeten we verder gaan? Dit is een patroon dat zich al vele malen heeft afgespeeld. De geschiedenis zit er vol mee. Zelfde mechanismen. Steeds opnieuw.
Het levensgeluk – het als levend mens vanaf de geboorte het onvervreemdbare recht hebben om te kunnen streven naar dat optimale levensgeluk – wordt door de valse daad van de geboorteaangifte direct ondermijnd. Het wordt in z’n fundamentele grondhouding belemmerd, omdat De Staat der Nederlanden je vanaf het prille begin bedriegt en je daarmee in de tang heeft. Het is amoreel! En dat is bij uitstek een schending van ons onvervreemdbare recht. Wij vinden dat in elk geval het grootste schandaal dat ons wordt aangedaan. Het is de oorzaak van alles. De valse start van ons leven drukt op onze ontwikkeling als individu en als samenleving en wordt in stand gehouden om redenen die voortvloeien uit macht en controle. Het volk moet beheersbaar blijven zodat orde, gehoorzaamheid en de Rijksbegroting kunnen worden gegarandeerd. Gehoorzaamheid wordt afgedwongen door het geweldsmonopolie dat deze overheid claimt te hebben. Ook zijn we (incl. onze ouders) hier bij de geboorteaangifte -en later- niet over geïnformeerd.
Laten we eens verder inzoomen op de kenmerken van narcisme. Hier komen er tien:
- Overdreven gevoel van eigenwaarde: Narcisten hebben een opgeblazen gevoel van hun eigen belangrijkheid en geloven vaak dat ze uniek en superieur zijn aan anderen. Denk ik dit verband aan de almacht van de staat, waar Rutte heilig in geloofd. Natuurlijk zegt hij dat, want de staat is het vehikel waarlangs hij zijn behoeften kan bevredigen.
- Gebrek aan empathie: Ze hebben moeite om zich in te leven in de gevoelens en behoeften van anderen. Ze zijn vaak ongevoelig voor het leed van anderen en weten dat goed te pareren, voor zichzelf.
Betrekken we dat op deze overheid dan is de politiek bij uitstek een beroep waar beïnvloeding en het organiseren van macht (in eerste instantie gegeven door het volk) belangrijke competenties/vaardigheden zijn. Mensen die dat goed kunnen, komen op hoge posities terecht. - Behoefte aan constante bewondering: Narcisten hebben voortdurend behoefte aan lof, erkenning en bewondering van anderen. Ze streven naar aandacht en goedkeuring.
- Gevoel van entitlement: Ze verwachten speciale behandeling en voelen zich gerechtigd om speciale privileges te ontvangen.
- Exploitatief gedrag: Ze kunnen anderen uitbuiten voor hun eigen gewin, zowel emotioneel als materieel. Het parasiteren van een groep of een individu voor het vervullen van eigen behoeften en belangen, met alleen de noodzakelijke wederkerigheid.
- Jaloersheid en competitie: Ze kunnen jaloers zijn op anderen en hebben de neiging om zich te meten met anderen om hun eigen superioriteit te bevestigen.
- Neiging tot manipulatie: Narcisten kunnen anderen manipuleren en gebruiken om hun eigen doelen te bereiken. Aanvulling op punt 2 en 5.
- Gebrek aan zelfbewustzijn: Ze zijn zich vaak niet bewust van hun eigen gedrag en de impact ervan op anderen. Ze hebben de neiging om verantwoordelijkheid af te schuiven en anderen de schuld te geven. Hier is ook sprake van een tekort aan inlevingsvermogen van het zelf met de ander, of juist een overdreven mate van inlevingsvermogen, wat dan bij de ander een warm en welkom gevoel geeft, maar eigenlijk alleen maar wordt ingezet voor eigen gewin. De narcist die hiermee behept is kan heel makkelijk zijn emoties van de ratio scheiden als het hem of haar uitkomt. Dan kan het van ‘warm contact’ ineens erg koud worden. Dat wordt ervaren als onverschillig of afstandelijk worden bejegend. Waar is dat warme mens ineens gebleven? Dit houdt verband met het vorige punt uiteraard.
- Neiging tot grootheidswaanzin: Sommige narcisten kunnen grootheidswaanzin vertonen, waarbij ze onrealistische fantasieën hebben over hun prestaties, macht of schoonheid.
- Emotionele labiliteit: Ze kunnen snel van stemming veranderen en kunnen woede, frustratie of wrok ervaren wanneer ze niet de bewondering en erkenning krijgen die ze verlangen, of worden geconfronteerd met persoonlijke vragen over hun afwijkende gedrag.
Om de overheid hiermee te kunnen vergelijken moeten we ons die overheid wel inbeelden als een gepersonaliseerd systeem. Het is als het ware één groot orgaan dat met (beperkte) menselijke waarden is gevoed. Dat klopt logischerwijs ook, want het heeft bestaansrecht gekregen door het volk en het systeem wordt tot leven gewekt en in stand gehouden door mensen die er in werken. Nu gaat het er natuurlijk om WELKE menselijke waarden vooral de werking van het gepersonaliseerde overheidssysteem bepalen? En dat is direct afhankelijk van de mensen die op key-posities in die overheid zitten.
Nu heb je vast al een idee hoe treffend een aantal kenmerken van narcisme overeenkomen met het functioneren van deze overheid. En waarom het geweldsmonopolie bestaat. Waarbij je goed moet beseffen dat dwang een vorm van geweld is. Het is verboden, maar wordt onder voorwaarden, altijd ondersteund door één of andere wet, gerechtvaardigd door dit overheidssysteem. Het is wat ons betreft nu precies wat het probleem met ons bestuurlijke stelsel is; recht versus wet. Een wetje in het systeem kan wel iets voorschrijven, maar dat betekent nog niet dat recht daarmee zegeviert. Één van de meest sprekende voorbeelden hiervan is dat we belasting moeten betalen over onroerend eigendom. Daar is ooit een wet voor gemaakt, maar het druist aan alle kanten in tegen het onvervreemdbare recht dat mensen allemaal bezitten; het fundamentele recht van eigendom. Het is volstrekt idioot en plat gezegd crimineel. En hier zie je de verenging van het legaliteitsbeginsel. Het is bij wet vastgelegd, dus het mag en het zal. “Die wet is democratisch tot stand gekomen”, wordt er dan gezegd. Nou, dat durven wij te betwisten, kijkend naar de voorgaande alinea’s. Als je een diepgaande analyse doet over hoe wetten tot stand komen in Nederland, dan is er veelal sprake van machtspolitiek. Daarbij, en dat vinden wij de essentie van de shit show waar we inzitten, zorgt de valse daad van de geboorteaangifte voor een schizofrene behandeling van ‘de burger’. De burger of ‘ingezetene’ is niet een gedefinieerd rechtsbegrip en wordt dus vals gebruikt. Dat wordt o.a. mogelijk gemaakt door taalfoefjes die deze overheid met ons uithaalt, voor eigen gewin (kenmerk 5), met als grondslag het garanderen van staatsveiligheid en bestaanszekerheid. Dat het ook anders kan, wordt niet geaccepteerd. En dat is een belangrijk gegeven. Het kan namelijk anders. De helaas begin dit jaar overleden emeritus hoogleraar en jurist Twan Tak heeft daar al een voorstel voor ingediend (rond 2010), op uitnodiging van deze overheid. Daar moet nog een antwoord op komen. Zo triest is het gesteld met de bereidheid tot verbetering van het bestuurlijke stelsel voor het volk. Artikel 140 Wetboek van Strafrecht is dan een feit. Daar staat minimaal zes jaar gevangenisstraf op.
Er zijn over ‘de narcistische overheid’ nog enkele interessante opmerkingen te maken, namelijk, dat het percentage mensen met narcistische trekken bovengemiddeld vertegenwoordigd is op posities van de (politieke) macht. Een nog extremere vorm van persoonlijkheidsproblematiek is die van psychopathie. Ook die doet het daar goed, zo zegt psychopathie kenner Jan Storms, die een aantal vooraanstaande politieke figuren noemt, die hij als psychopathisch classificeert (o.a. Rutte, Ollongren en Kaag).
Politieke ambitie gecombineerd met narcisme is een gevaarlijke samenstelling van persoonlijkheidselementen voor zowel het volk als de overheidsonderdelen zelf. De verontwaardiging over besluiten en het gedrag van de narcist, is bij de ‘gezonde mensen’, die er mee samen moeten werken, dan ook niet uit de lucht. Mensen van GOEDE wil voor het geheel, zijn geen narcist en acteren compleet anders. Ze zijn oprecht betrokken en laten dat over een lange periode zien. Ze parasiteren niet en raken vaak opgebrand als ze met een narcist moeten samenwerken.
Een overheid die stelt dat je vrijheid hebt voor zover de wet zegt dat je die hebt, is een bedreiging voor de soevereiniteit en de ontwikkeling van het volk. Dan is er sprake van een wetsstelsel en dat is geen rechtsstelsel. Er wordt dan geen recht gesproken. Een overheid die zo functioneert, parasiteert dus op het volk, in plaats van dat het in overeenstemming komt mèt het volk. En zo zien we in de geschiedenis elke keer weer dat het de overheid is die gecontroleerd en beperkt moet worden en niet ‘de burger’.
Daarnaast lijkt het ons niet dat de wil van het volk, de wil van iedereen in Nederland, zich (zomaar) laat ontdoen van het najagen van het eigen levensgeluk, door de politieke wil van een kleine, machtige groep, die we zelf in die positie hebben gebracht. Dan moet er toch wel een verdomd goede reden zijn om je te laten ontdoen van het onvervreemdbare recht tot het najagen van het eigen levensgeluk. En hier zit volgens ons een link met de valse daad van de geboorteaangifte. Want je wordt dáár al bedrogen, omdat je de voorwaarden niet weet en niet ontvangt voorafgaand aan de geboorteaangifte. Er is geen enkele oprechtheid in die daad. Het is amoreel en incorrect, maar wordt als zodanig correct veronderstelt, omdat het nu eenmaal de wil van de staat is die je in ruil voor die valse daad zogenaamde veiligheid en zekerheid biedt. Als we alleen al terugkijken op de afgelopen 2 decennia, dan kun je je afvragen waar die veiligheid en zekerheid dan wel uit bestaan. We worden immers in een continu staat van angst gehouden. As we niet doen wat deze overheid zegt, dan word je aangepakt en zie je het geweldsmonopolie in actie. Gelijk hebben en gelijk krijgen is dan het spel op het hoogste niveau. Recht versus wet.
Er is hier heel veel over te zeggen. Je kunt hier met gemak een boek over schrijven. Het punt is natuurlijk dat deze overheid parasiteert op ons, het volk. Wij geven deze overheid daar zelf toestemming voor. De angst (en onwetendheid) is zo groot dat bijna iedereen meegaat in alles wat deze overheid voorschrijft. Let wel, die angst is niet direct zichtbaar. Die angst wordt pas zichtbaar als je met mensen in gesprek gaat en vraagt of ze op één of andere manier in verzet willen gaan tegen maatregelen van deze overheid.
“Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg”, is een typisch Nederlandse uitspraak, die deze overheid erg goed past.
Wij beseffen heel goed dat iedereen in dit overheidssysteem is geboren en er in opgroeit. Voordat je in de gaten hebt dat er iets goed mis is met de inrichting en het functioneren van deze overheid ben je op z’n minst volwassen en zit je er tot aan je oren in. Sinds het coronadebacle heeft er echter een sprong in het gewaar worden en bewustzijn van velen plaatsgevonden. Daar heeft deze overheid, door eigen toe doen, zelf voor gezorgd. Men probeert dat nu hals over kop – de kop in te drukken, maar dat leidt alleen maar tot meer zichtbaarheid van het falen van het overheidsbeleid en de corrupte werking van het overheidssysteem. Juist daarom zijn het erg interessante tijden. Er zal een catharsis komen, wanneer weten we niet, maar dat ie komt, is voor ons zeker.
En zo zijn we aangekomen bij het grote verlangen van deze overheid, die van de integraliteit, het streven naar samenhang, eenheid (totalitair) en dat is in essentie al narcistisch, omdat het de staat tot maat van alle dingen maakt. Sterker nog, zo merkt bestuurskundige Paul Frissen treffend op: “Dat verlangen wordt niet alleen OP de samenleving en OP de burgers geprojecteerd, maar ook ERIN!”
Zo bezien worden burgers er in meegezogen. Ze hebben het idee dat ze niet anders kunnen. Instanties en bedrijven met een maatschappelijk karakter moeten wel mee, want anders is er geen financiering mogelijk en staat het bestaansrecht van de organisatie direct onder druk. Dit is de ultieme voedingsbodem voor een totalitaire samenleving, zo heeft ook Mattias Desmet glashelder geduid. Netwerken en mensen binnen die netwerken gaan elkaar corrigeren op de waarden en thema’s waarin de overheid in investeert en wat door deze overheid als correct wordt aangemerkt. Het dictaat van de overheid wordt zo normatief. Andere opvattingen worden gecanceld. Dan is de democratie verloren.
We zien nog een ander probleem: het nivo van de politici. Dat is natuurlijk allerbelabberdst laag. Het is één van de belangrijkste redenen waarom we nu in deze shit show zitten, maar het is wel de realiteit.
De vraag die we ons dan moeten stellen is: Kunnen we ons recht halen vanuit de opgelegde kaders van het Nederlandse legaliteitsbeginsel? Plat geslagen: Is een dergelijk ziek systeem met eigen middelen te bestrijden?
Het antwoord is: Heel misschien.
Als we onze angsten overwinnen maken we een kans. Als er een politieke partij aan de absolute macht komt die fundamentele hervorming door weet te voeren, die recht doen aan het principe van “Rule of Law”, zoals het is bedoeld, dan is dat één van de kansen. Maar hoe reëel is dat?
Twan Tak zei in een interview het volgende: “Recht, zoals ik dat enkel respecteer, is het respect voor de volle zelfstandigheid en gelijkwaardigheid van iedere mens.” En: “Democratie is (door deze overheid) exclusief gemaakt en het wordt bepaald door de politiek, die altijd streeft naar macht via een partij. Streven naar macht is per definitie ondemocratisch.”
Tak was een wijs en integer man, zo is onze conclusie. Hij liet zich nergens toe verleiden en wilde alleen volgens wetenschappelijke principes leven. Hij was wars van politiek. Volgens ons een goede eigenschap om het staatsbestel te hervormen.
Het volk laat zich graag leiden en is veelal gauw lui, zo blijkt. Echte democratie is immers vermoeiend, ook voor het volk. Maar waar trekken we de grens? Tot welke grens laten we ons leiden, misleiden, besodemieteren, voorliegen en bedriegen? Met de ontdekking van de valse daad van de geboorteaangifte is er wat ons betreft al een fundamentele grens van menselijkheid en fatsoen overtreden. Het is de grootste daad van misleiding en bedrog die er met ons is en wordt uitgehaald. Dat besef is echter nog onvoldoende doorgedrongen bij de massa.
In de valse daad ligt volgens ons de oorsprong van het mogelijk maken van een narcistische overheid besloten. Doordat we ons onder de voorwaarden van deze overheid inschrijven in dat administratiesysteem (BRP), krijgen we de dwang van de wetten (het principe van het legaliteitsbeginsel in enge vorm) er automatisch bij.
Het kan ook anders, zoals het Plakkaat van Verlatinghe ons heeft laten zien. Je afscheiden van deze corrupte overheid bijvoorbeeld. Zoals wij dat doen met onze soevereiniteitsverklaring. Dat zal zeer waarschijnlijk worden aangemerkt als extreem anti-institutioneel gedrag (weer zo’n verzonnen term van een overheidsonderdeel; de AIVD) of worden gezien als een gevaar voor de staatsveiligheid, wat dan op hetzelfde neerkomt. Vanuit het perspectief van de machthebbers is dat natuurlijk zo. Men kan en wil niet anders kijken en denken dan volgens de kaders en de georganiseerde macht van het legaliteitsbeginsel. Echter, ze hebben dat recht niet, omdat ze het mandaat ervoor nooit correct hebben verkregen.
Wij, van Veilig & Vrij eisen onze individuele soevereiniteit, omdat we niet langer willen deelnemen aan een criminele staat (art. 140 SR) die met haar narcistisch instelling en gedrag (anti-democratische bestuursactiviteiten en eenzijdige rechtspraak) de wil van het volk ondermijnt. Die het onvervreemdbare recht van ons met voeten treedt en daar ‘recht’ op denkt te hebben. Door de valse daad van de geboorteaangifte en het veelal eenzijdig toepassen van wet- en regelgeving door alle overheidsonderdelen, worden ‘burgers’ (dat wil zeggen, de levende mensen in Nederland) behandeld als slaven. Iedereen weet dat dat verboden is. Toch is het de dagelijkse realiteit geworden. Die realiteit heeft zich vooral ontwikkeld vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw (o.a. het boek van Ad Verbruggen, De Gezagscrisis, duidt dit vanuit cultuur filosofisch oogpunt treffend). Dat hebben we -als volk- te corrigeren. En dat lukt volgens ons niet binnen het huidige, corrupte, collectivistische stelsel. Het is een narcistisch systeem dat geen verandering duldt. Dus is er wat anders nodig.
Hoe meer mensen zich op een correcte manier gaan afscheiden van deze staat, hoe duidelijker de boodschap. Als wij de valse daad van de geboorteaangifte niet vernietigen, dan zal er niets veranderen. Het is die daad die tekenend is voor de houding van de staat t.o.v. het eigen volk. Als je dit eenmaal ziet voor wat het is, het parasiteren van deze overheid, dan besef je dat het startpunt van deze staat er één van compleet wantrouwen is, omdat men binnen het systeem dat ‘de overheid’ heet, geen andere weg kan en wil zien dan die van orde, beheersbaarheid en gehoorzaamheid door middel van een dode juridische entiteit of beter; rechtssubject. Want dat is wat je voor dit overheidssysteem bent. Dat is de bronoorzaak waardoor het narcisme van deze overheid voeding krijgt. Emotie wordt van de mens afgesplitst door de creatie van de dode entiteit, het rechtssubject met BSN. Dan vereng je dat wat de mens is. Je splijt dat wat de mens is en dwingt de mens vervolgens via het gecreëerde dode ding tot handelen. En dat is de verengende werking van het legaliteitsbeginsel via wet, in plaats van via het recht te handelen.
Kortom deze overheid dwingt het gelijk gewoon af door middel van het geweldsmonopolie dat ze claimen te hebben. Al lezende zie je de klucht, de illusie voor wat die is. De pionnen in het systeem, zij die de uitvoering en handhaving tot hun broodwinning rekenen, worden gesteund en aangestuurd door de narcistische elite van dat systeem. Het mag inmiddels duidelijk zijn dat het recht op het najagen van het eigen geluk daardoor voor mensen met een goed gevoel voor rechtvaardigheid, de menswaardigheid aantast.
Daarom is het zo belangrijk om deze overheid te confronteren met deze feiten. Wij bepalen hoe ons contract er uit komt te zien. En niet deze narcistische overheid.
Hoe nu verder?
Als je er nu nog bent; gefeliciteerd en fijn dat je dit artikel tot je neemt. Je hebt jezelf ook een vraag te stellen, namelijk: Wil ik verder nu ik dit weet en er volledig achter sta? Neem ik actie?
Want het kan anders. Daar kun je zelf voor kiezen en het heft in eigen handen nemen, in plaats van je mandaat weg te geven aan een politieke partij die onderdeel zijn van het narcistische overheidssysteem. Een ‘stem uitbrengen’ is het collectivistische systeem in stand houden, waardoor het bestuurlijke stelsel hetzelfde blijft. Het Plakkaat van Verlatinghe heeft laten zien dat we als volk wel degelijk het verschil kunnen maken. We hoeven er alleen maar massaal voor te kiezen. Dat massaal kiezen lukt alleen als er een beter alternatief voor handen is. Soevereiniteit in combinatie met een federatie kan dat alternatief zijn.
Ben je bereid dat verder te onderzoeken?
De weg die wij voorstellen is de weg van correcte soevereiniteit. Het is een persoonlijk avontuur, omdat je er eerst zelf voor moet kiezen. Er is niemand, geen volksvertegenwoordiger, waar je op kunt stemmen. Je dient zelf de keus te maken om dit corrupte systeem geweldloos de rug toe te keren. Het is overigens de essentie van persoonlijke groei; de keus maken die goed is voor jou.
Kom anders eerst naar één van onze bijeenkomsten of bekijk de video’s. Maar doe iets, als dit met je resoneert.
Op zaterdag 11 november zijn we in de regio Rotterdam. Daar ontmoeten we je graag met al je vragen. Wil je er bij zijn? Meld je dan aan via contact@veiligenvrij.nl.
En als je al een soevereiniteitsverklaring hebt, getekend en al, dan ben je ook welkom tijdens onze federatiebijeenkomst op zaterdag 14 oktober in de regio Utrecht.
Voor beide bijeenkomsten krijg je ook nog apart bericht, als je je hebt aangemeld voor de nieuwsbrief (onderaan de pagina’s).
Het was ons weer een genoegen,
Team Veilig&Vrij
