Na vele maanden onderzoek over het verschijnsel van het Geboorte Trust dat dient te worden aanvaard door de eerstgeborene (waarbij de placenta de tweede-geborene is, zij het dood), wordt op deze dode entiteit het Trust opgezet of ‘in het leven geroepen’ door een fiduciair; de overheid. De Beneficiair wordt als ‘verloren of dood op zee”verklaard totdat deze zich meldt als de eerstgeborene dan wel de enige echte erfgenaam. De Trustee is de placenta en jij als een levend mens bent de Beneficiair. Deze beide entiteiten zijn gescheiden doordat de Fiduciair ‘vergeet’ te melden aan de eerstgeborene dat er een Trust is ‘opgericht’ ten gunste van de levende mens of wel de eerstgeborene. Deze staat alleen nog in de verbintenis qua HOOFDLETTERNAAM met de placenta; de dode entiteit. Hierdoor blijft de overheid de voogdij voeren over de Trust in plaats van dat in het overleg met de Beneficiair er een andere invulling aan gegeven kan worden. Door die ‘vergetelheid’ blijft de fiduciair ook in de rol van de begunstigde zitten; de Beneficiair. Immers jij als de echte en de enige erfgenaam weet van geen enkele Trust.
Waar gaat het dan om als het om de term Cestie Que Vie gaat? Letterlijk gaat het om ‘ten overstaan van het leven’. Black Law’s Dictionary zegt: ‘He whose life is the measure of the duration of an estate’. Ten aanzien van het woord ‘estate’ is de meest gehanteerde terminologie in de combinatie met real; real estate of wel; vastgoed. Estate gaat dus over de duurzaamheid en de daarmee hoogwaardige kwaliteit van iemands (lange) leven in goede gezondheid. Daar hangen ook de letterlijke uitdrukkingen mee samen: ‘ergens voor staan’ – zich uiten (het Latijnse ex- of e) aangaande een overtuiging of principe vanuit iemands hoogste morele waarden; correctheid. Een levende mens heeft een goed stel hersens meegekregen, kan denken, evalueren, reflecteren als ook keuzes maken, waarbij de risico’s ingeschat kunnen worden die de uiteindelijke keuze bepalen. Het zijn dus alle menselijke competenties. Competenties zijn daarmee de mogelijkheden tussen de verwevenheid van het begrijpen vanuit de relevante kennis en de daarbij benodigde en te hanteren fysieke handelingen.
De CQV-LLC gaat over deze competenties. Het feit dat de mens competenties meekrijgt vanuit diens ontstaan en deze verder ontwikkelt, maakt dat deze vorm van de CQV-LLC het overbodig vindt om het leven voor zichzelf verder te claimen. Het feit dat de competenties zich actualiseren is voldoende. Ten aanzien van de Live Life Claim speelt bij sommige CQV-LLC partijen de gedachte dat mensen die het pad van de Live Life Claim volgen, afstand doen van hun Cestui Que Trust. Bij navraag blijkt echter dat het geheel onduidelijk is hoe deze CQV-LLC partij tot deze conclusie is gekomen. Het is een aanname in de verwarring van de spraak, zoals dat dagelijks wordt gebezigd; de aanname over iets zonder dat daadwerkelijk op de echtheid dan wel op de waarheid te toetsen. Immers om het levende leven te claimen gebruik je namelijk ook al je ontwikkelde competenties. Het claimen van jouw levendigheid – zeg maar – dat je vastlegt en dat je via deze claim jezelf als een levend mens erkent naar de buitenwereld toe staat los van elke afwijzing aangaande mogelijke bijzaken zoals het Geboorte Trust; tenzij dat er uiteraard wèl bij vermeld wordt. Tot dusver lijkt het er op dat dit ontbreekt in menig Live Life Claim document. En daarmee kom ik in de laatste fase van dit onderwerp.
Wat is het wezenlijke verschil als het gaat om de Claim of the Life (de Live Life Claim uiting namens Russell-Jay: Gould) versus alle andere die beschikbaar zijn? Dat is de parallelle jurisdictie die de Postmaster Claim of the Life in zich draagt. Het is gelijkertijd een Attesta de Vita, een nieuwe Stroman of New Corporate Structure – jouw VESSEL (naam in hoofdletters volgens de Parsé Syntax Grammar methodiek als een feit vastgelegd; ge re-corded: VESSEL: WILFRED-LEONARD: BASTIANI.) als de vervanger voor je fictie of de natuurlijke persoon van de dagelijkse zaken; je BSN in de combinatie met je paspoort. Alle andere stromingen blijven varen binnen de jurisdictie van de fictie onder de auspiciën van de Staat der Nederlanden. Dat maakt het wezenlijke verschil met de Claim of the Life: er wordt niets afgewezen, het volle en volledige leven wordt geclaimd en binnen de aloude jurisdictie van de Postmaster – onder de aloude erkende en werkzame Maritieme Handelswetten gebracht. Daarmee vervalt namelijk gelijk de vraag in hoeverre het Geboorte Trust bestaat; we weten immers allang dat geld van de edelmetalen afgekoppeld is; geld is een ‘geïsoleerde’ fictie geworden dat een compleet eigen leven leidt. En de levende mens gaat van het echte, het feitenleven uit. Een dergelijk Trust bestaat per gratie van de getallen die de computer op het beeldscherm ‘tovert’. Levende mensen leven het echte analoge leven. Lees ook de andere blog over Cestui Que Vie.
