[Long read. Jargon.]
Wij vernemen van velen dat zij een zogenaamde „zekerheidsstellingsovereenkomst“ (ZSO) hebben aangeschaft. We weten dat er meerdere soorten rondwaren van een wisselende waarde en kwaliteit. Voor de doelstellingen van deze blog, concentreren wij ons op de ZSO onder Admiralty Law.
Allereerst voelden we grote sympathie voor een dergelijke constructie. We zien absoluut de humor in van het idee om een „inbreker“ op deze overeenkomst, zoals een deurwaarder, flink laten schrikken van het idee om voor de incasso van een klein aantal EURO, een miljoenen claim aan de broek te krijgen. Dat deed ons wel gniffelen. Onderstaand is ons verslag van de kwesties rondom een dergelijke constructie. We hebben bekeken in hoeverre dit ook voor onszelf een middel en werktuig kan zijn om onze eigendommen en rechten te beschermen.
Disclaimer
De onderstaande beschouwing is niet compleet en is ook geen basis om actie op te ondernemen. We bedoelen dit informatief en geven dit als een mogelijke basis voor verder eigen onderzoek. Stel de vragen die bij je opkomen aan de partijen die de ZSO uitgeven en de claims die ze er bij maken.
De ZSO onder UCC
Deze zekerheidsstellingsovereenkomst maakt gebruik van het verschil tussen enerzijds de „Natuurlijke Persoon“ met het BSN-nummer, de ingezetene dus – en anderzijds de Mens (zie onze blog over de publiek rechtelijke persoon: natuurlijke persoon voor meer informatie). De Natuurlijke Persoon kan dus worden gezien als een doorgeef luik, zoals je die ook hebt in veel Chinese Restaurants. Dit doorgeefluik heet een „Transmission Utility“ (TU).
Deze TU (ook wel natuurlijke persoon, BSN, ingezetene, burger, belastingplichtige) kan dus zaken doen binnenin de fictie van de juridische wereld. Op deze wijze kan een Mens zijn levenskracht inzetten en via een TU binnen een arbeidsovereenkomst fiat-valuta verdienen. Hierdoor kan de mens opdracht geven tot het betalen van de belastingen, een entiteit voor het gerecht brengen, of voor het gerecht gebracht worden.
Vanwege dit verschil tussen de Mens en de TU, kan er dus, puur technisch gezien, een transactie plaatsvinden waarbij de „natuurlijke persoon“ een schuld erkent aan de Mens. Vervolgens wordt een zekerheid door de natuurlijke persoon gesteld ten gunste van de schuldeiser: de Mens. Deze zekerheid bestaat uit alle eigendommen, zoals huis, boot, camper, huisraad, computers, gereedschappen, aandelen, vorderingen zoals een bank-, belegging- en spaarrekeningen, verzekeringsuitkeringen, enzovoorts.
Zodra dit document is opgesteld, wordt er een verklaring gedeponeerd bij de „Secretary of State“ van Washington D.C. (dat is de plek waar alle VREEMDEN of ALIENS de verklaring moeten deponeren) of bij de „Secretary of the Treasury“ van de Federale Regering. Deze verklaring heet een „UCC-1 filing“ of „Financing Statement“. En wellicht raad je het al, het gaat hier om een foefje in het Amerikaanse rechtssysteem: „UCC“ genaamd.
„UCC“ staat voor „Uniform Commercial Code“, en is eigenlijk: „Admiralty Law“, dat wil zeggen: de wet van de bevaarbare binnenwateren, havens, meren, rivieren, kanalen en de territoriale kustwateren. Laten we zeggen, dat het bedoeld is voor een afgebakend gebied van 3 mijl tot 12 mijl vanaf de kust landinwaarts gezien vanaf het water. Uiteraard geldt het ook voor de grote meren en kanalen.
In het plaatje hiernaast krijg je een indruk van de omvang ervan.
Logisch dus dat elke Staat van de „USA“ een eigen database heeft voor „Financing Statements“. Dus ook Washington D.C. aan de navigeerbare Potomac River.
Er wordt driftig gebruik gemaakt van deze jurisdictie. Het is een groeiende business. Amerika zou Amerika niet zijn indien er niet allerlei toko’s ontstaan die hulp tegen betaling aanbieden om dat depot te doen en de timelines te bewaken. Voor Amerikanen is dit een relatief goedkoop en makkelijk proces. Makkelijker dan hetzelfde te doen bij de rechtbank. Niet alleen hebben ze aldaar een broertje dood aan het openen van de casus, het is iets duurder en duurt iets langer, vooral omdat je naar de griffie toe moet. En ja, je bent dan helemaal zelf verantwoordelijk. Het opstellen van de wettelijke documenten is een zeer nauwkeurig proces. En erger nog dan het openen van een case ter depot, is de persoon die komt aanwandelen met krakkemikkige documenten. Wanneer je zelf niet goed studeert, dan maak je al gauw alle beginnersfouten of je rent in paniek naar een advocaat. Links om of rechts om, het gaat je wat kosten.
Met andere woorden: het deponeren van een „Financing Statement“, een verklaring van financiering dus, is iets wat door de rechthebbende, de crediteur = de schuldeiser, wordt uitgevoerd.
In de praktijk ben je er dan nog niet. Wanneer er iets plaatsvindt, heb je de plicht te beoordelen wat dit betekent voor jou als schuldeiser. Dus je krijgt te maken met een „action at law“ onder de “Admiralty jurisdiction”.
Rechtelijke Actie
Er zijn dan diverse acties die uitgevoerd moeten worden. En belangrijk hierin is altijd de kennisgeving. Dit heet „Serving“. In Nederland is dit opgedragen aan de deurwaarder die met een exploit (uitspraak: exploot) aan de deur komt. Dit kan een aanzegging zijn, een kennisgeving van feiten, een oproep om voor het gerecht te verschijnen, een conservatoir of executoriaal beslag, etc.
Wanneer je dus een claim hebt, is het zaak je claim erkend te krijgen. Zodra de erkenning er is, kan je verder. In Nederland heet deze erkenning een titel, dat wil zeggen, je verkrijgt een titel of autorisatie. Alleen dán kan je “foreclosure” uitvoeren, dat wil zeggen: executeren.
Een „Financing Statement“ is feitelijk het plaatsen van een “ lien“ of pandrecht/ beslag. Een pandrecht onder Nederlands recht leidt tot het recht van parate executie. Denk aan een hypotheek. Dat is niet meer dan een pandrecht op vastgoed dat is opgeslagen/vastgelegd in een register. Je kan ook pandrecht hebben op roerende goederen zoals een auto, boot, inkomsten, bankrekeningen, etc. Een dergelijke akte heet in Nederland een “onderhandse pand-akte“. Ze is onderhands omdat niemand er iets van af weet. Er zijn wegen om dat wel minder onderhands te maken, maar het zou te ver voeren om daar nu meer over te zeggen.
Banken en ondernemers werken er veel mee. Voor een krediet bij de bank wordt vaak een pandrecht op debiteuren en de bankrekening zelf bedongen of de uitkering van een levensverzekering.
„Admiralty law“ kent ook dit soort van verschijningsvormen maar was in eerste instantie gericht op de scheepvaart en aanpalende diensten. Je kunt je voorstellen dat een zeilschip iets heel anders is dan een gemotoriseerde schuit en dat ladingen ook kunnen verschillen in termen van houdbaarheid, verpakking, etc. De moderne tijd vraagt om scherpere mogelijkheden.
In Rem en In Personam
Principieel zijn er twee acties onder “Admiralty”: „in Rem“ (ad rem) en „in personam“. “In rem” gaat over het schip of de lading en moet voortkomen uit een claim verbonden met één van die twee. In personam gaat over de debiteur, bijvoorbeeld indien kosten voor onderhoud betaald moeten worden.
Technisch gezien gaat de griffie, de Clerk of the (District)Court, na aanvraag (welke ook op de debiteur moet worden „geserviced“) over tot de opdracht van het „arrest“. Dit arrest is nog het best met conservatoir(bewaar) beslag te vergelijken. Je zou ook kunnen spreken van aanhouden en bewaren, zoals de politie dat ook doet. En hierin, dat wil zeggen: de opdracht tot “arrest” van een vaartuig, spelen de “US Marshalls” een rol. Voor van oorsprong niet binnenlandse claims is de PFI (Process Forwarding International) als uitvoerder aangewezen.
Het is van belang dat de juiste procedures worden gevolgd, anders faalt de „action at law“.
Er zijn dus wel een aantal vraagstukken die moeten worden opgelost alvorens een succesvolle uitkomst gegarandeerd is: Ofwel tot de titel/autorisatie tot executie van een vonnis kan worden uitgevoerd. Bedenk hierbij dat als de in Nederland verblijvende crediteuren hun vordering op een in Nederland gevestigde entiteit te gelde willen maken er sprake is van de internationale dimensie.
We hebben de kwestie dus bekeken vanuit deze hoek en kwamen al gauw tot de bevinding dat het een hoofdpijn dossier is.
De alomvattende vraag van jurisdictie
Wie is degene die vordert? In het geval van een ZSO is dat de Mens. Een Mens kan namelijk niet een depot doen. Immers, de Mens is geen erkende persoon onder “Admiralty law”. Om als vorderaar onder “Admiralty law” succesvol te kunnen zijn moet je of een vordering op een US PERSON hebben of zelf een US PERSON als identiteit hebben. De Mens zelf valt dus niet onder die jurisdictie.
Dit brengt ons naar de debiteur in de ZSO zelf: de BSN, ingezetene of burger: het publiek rechtelijke lichaam dat ons binnen 72 uur na de geboorte is opgedrongen, de TU. Hoewel deze TU dus eigendom is van de STAAT DER NEDERLANDEN en deze STAAT statutair onderworpen is aan het Koninkrijk der Nederlanden, zien we geen bewijs dat het Koninkrijk een US PERSON is of onder de jurisdictie van de US staat. Strikt formeel dan.
Jurisdictie argumenten
Er gaan SEC filings rond, en zogenaamde inschrijvingen bij Dunn & Bradstreet (D&B), die zouden moeten bewijzen dat het Koninkrijk c.q. de Staat een US PERSON is of onder de jurisdictie ervan valt. We betwijfelen ten zeerste of hiermee de horde van bewijs wel gehaald kan worden. Ten eerste is de SEC filing oud en niet hernieuwd. Dan is maar de vraag, of dat dan als bewijs kan dienen voor een onderstelling aan de US jurisdiction: “Admiralty law”. Ten tweede is de D&B bewijsvoering ook niet sterk. Enerzijds omdat D&B zelf een privately owned company is, welks database deels bedoeld is om gelden die door de „US GOVERNMENT“ worden uitgegeven te traceren op adres niveau, anderzijds is het een kredietbeoordelingsorganisatie zonder gouvernementele functies en autorisaties. Trouwens, wanneer een eenmanszaak 5 adressen heeft waar het bedrijfsmatige handelingen verricht, dan staan die 5 adressen ingeschreven met elke een „Dunsnummer“. Dat betekent juridisch niet veel.
We hebben er dus een hard hoofd in dat deze bewijsvoeringen de horde van overtuigend rechtsgeldig bewijs kunnen nemen. En als de Staat en het Koninkrijk hier buitenschot blijven, dan blijft het BSN ook buiten schot.
Dit geldt ook voor de „inbrekende partij“. Met ander woorden, indien je een vordering zou hebben op een partij die inbreuk maakt op jouw ZSO, zoals een deurwaarder, door goederen die onder de zekerheidstelling vallen weg te nemen, en jouw als crediteur te benadelen, dan moet die inbrekende partij binnen de jurisdictie van “Admiralty law” gebracht kunnen worden.
Met een deurwaarder of andere partij in Nederland gevestigd is dat tamelijk lastig omdat die lijn: Het Koninkrijk of de Staat der Nederlanden niet onder “Admiralty law” staan.
Dan gaat er nog een argument rond. Het Koninkrijk zou vallen onder Amerikaanse jurisdictie als gevolg van de volkenrechtelijke positie volgend op de „2e Wereldoorlog“.
Het is inderdaad zo dat onder de „St. James Palace-declaration“ van 1941 en de „Atlantic Charter“ van 1942 het Koninkrijk door middel van De Kroon zichzelf onderstelde aan SHAEF (Supreme Headquarter Allied Epeditionary Force). In 1943 kreeg Het Koninkrijk/ De Kroon toestemming van het „Verenigd Koninkrijk“ (UK) om een „High Maritime Court“ op te zetten. Daarnaast is het grondgebied van de Staat veroverd door SHAEF-troepen. In 1945, direct na de totale onvoorwaardelijke overgave van de Duitse Troepen, is SHAEF in alle landen opgeheven, behalve in Duitsland, dat wil zeggen: het opereerde als bezettingsmacht binnen de grenzen van 31 december 1937, onder de noemer: „Control Authority“.
Toen het grondgebied van de Staat der Nederlanden veroverd begon te worden door SHAEF troepen (Canadese en Britse troepen) op 14 september 1944, heeft het Koninkrijk/ De Kroon voor heel het grondgebied de staat van „Militair Bestuur“ afgekondigd. Dit eindigde op 2 maart 1946.
Het Koninkrijk is toen lid geworden van het „WUDO“ (WESTERN UNION DEFENSE ORGANISATION). Onder die vlag is door het Koninkrijk deelgenomen aan de Koreaanse Oorlog. Vervolgens is het Koninkrijk onder de „NAVO“, de „NOORD ATLANTISCHE VERDRAGSORGANISATIE“ gebracht.
De Verenigde Staten van Amerika heeft de belangrijkste stem in de „NAVO“, welks hoofdkantoor te Brussel gevestigd is. Echter, de vraag is of dit voldoende is om de US Jurisdiction zich te laten uitstrekken tot de op het Duitse 3e Rijk veroverde gebieden in West Frankrijk, België, Italië, Luxemburg en Nederland? Wanneer we de bezettingsregels onder de „Control Authority“ vergelijken met de juridische situatie in de net genoemde Landen/Staten, dan lijkt een dergelijke constructie erg moeilijk.
Mogelijk dat daar ergens nog een bewijs te halen is, dat de Kroon inderdaad onder US Jurisdiction valt, maar vooralsnog hebben wij daarvan nog geen sluitend bewijs gevonden.
Dus de eerste vraag van jurisdictie lijkt ons bevredigend als antwoord te hebben: nee, geen jurisdictie. En daarmee strandt het proces, om een ZSO claim onder Admiralty law erkend te krijgen, definitief.
Een addertje onder het gras
Stel dus dat je faalt in je proces, wat betekent dit voor je “Financing Statement”? Die blijkt dan uiteraard niet veel waarde te hebben. Echter, er zit nog een addertje onder het gras. En dat addertje heet: „abuse“.
Net als een rechtbank in Nederland, wetenschap dragende van strafbare feiten, aangifte kan doen van die strafbare feiten, zo kan een „US Court“ ook eenzelfde soort signaal afgeven. En dan wordt de waakhond wakker en zal op grond van Title 15 USC 78 ff moeten acteren:
“Any person who willfully violates any provision of this chapter […]or any person who willfully and knowingly makes, or causes to be made, any statement in any application, report, or document […] which statement was false or misleading with respect to any material fact, shall upon conviction be fined not more than $5,000,000, or imprisoned not more than 20 years, or both, except that when such person is a person other than a natural person, a fine not exceeding $25,000,000 may be imposed;”.
Wanneer je hiervan schrikt, dan is dat terecht. Onze Yankee-vrienden zijn niet misselijk wat dat aangaat, en we hebben zeker de afgelopen 7 jaar kunnen zien dat wanneer ze de pik op je hebben, ze technische fouten niet links laten liggen, maar uitmelken tot op het bot.
Het is dus van groot belang, voordat er allerlei zaken overhoop gegooid worden, dat er een correcte basis moet zijn waarop dit plaatsvindt.
De Nederlandse Rechter
Kan je een vordering, uit een ZSO voortkomend, bij de Nederlandse Rechter onderbrengen? Immers, de ZSO is onder “Admiralty law” in de US ondergebracht en de vraag is dan: heeft de Nederlandse Rechter jurisdictie of rechtsmacht/autorisatie om een zaak te horen?
De ZSO is een juridisch instrument dat als verschijningsvorm niet onder Nederlands recht bekend is. Dus al zou de Nederlandse Rechter welwillend Rome II toepassen en tot de slotsom komen dat in het onderhavige geval Nederlands Recht van toepassing is en de Nederlandse Rechter bevoegd is deze kwestie te horen, dan zit je met de vraag: Wie vordert nu eigenlijk?
Ja, inderdaad: de Mens vordert. En de Mens heeft geen „standing“ onder Nederlands recht. Ook al heb je, als vallende onder de noemer: „Een ieder“, de bevoegdheid tot het genot van de burger rechten (art 1:1 BW1) dan zijn er geen middelen om jou als persoon, als Transmitting Utility, te erkennen die op dit moment voor de rechtbank toelaatbaar zijn. En dus faalt o.i. ook hier je claim.
OMGEDRAAID
Zoals wij het zien, is de ZSO een mooie tool om de honden terug in de kennel te krijgen door middel van de eerste schrikreactie. Mogelijk dat daardoor een aantal zaken terug worden getrokken. Mogelijk.
We kunnen ons voorstellen dat er aan allerlei kanten vragen gesteld worden binnen de broederschap van de deurwaarders en andere credit management organisaties. Dat de bovenstaande info uiteindelijk naar buiten komt, lijkt ons slechts een kwestie van tijd. Dus stel een „inbreker“ op de ZSO drukt door, en gaat door met het juridisch proces, dan zou o.i. de enige verdediging kunnen zijn:
„Sorry, jongens, alles ligt onder beslag. De BSN-er heeft niets meer“.
We betwijfelen of de Nederlandse Rechter bevoegd is om een zaak te horen ten einde die ZSO als „onzin“ te bestempelen. Echter, een rechter in 1e aanleg die meent dit wel te mogen doen en uitspraak doet, plaatst op jouw c.q. je BSN de druk van beroep. Jij moet dan aantonen dat je claims correct zijn. Hierbij zal uiteraard eerst de jurisdictie ter sprake komen. Immers, een Nederlandse rechter moet dan de in het Engels opgestelde contracten en deponeringen gaan beoordelen, en die kennis van de stukken en procedures hebben ze niet, omdat het een andere jurisdictie is.
Anderzijds kan geargumenteerd worden dat het puur een zaak is om onder aansprakelijkheid uit te komen en fictief is, een schijn-constructie. De argumenten geven nogal wat aanleiding tot interpretatie en behoefte aan het beschermen van de rechtstaat(of dat wat men daaronder verstaat) aan de kant van een rechter, die er geen verstand van kan hebben. En dan is er uiteraard grote kans dat falende rechtszaken jurisprudentie veroorzaken die niet in ons voordeel zijn.
Enger nog: kan een rechter de BSN acties terugdraaien, dat wil zeggen: vernietigen op grond van onrechtmatigheid, fraude, valsheid, bedrog?
Hoe sterk deze argumenten zijn, weten we op dit moment niet. Het is nog onderdeel van ons uitzoek. Al met al lijkt het ons, zoals het wordt uitgerold, te dun om zalig van te worden. Daarom werken wij hard aan de uitrol van de „Soevereiniteitsverklaring“ met alle toeters en bellen zodat aan de hierin genoemde bezwaren tegemoet gekomen wordt. Het is dan ook niet nodig om een beroep te doen op een extra territoriale jurisdictie als „Admiralty Law“.
–+–+–+–+–
Andere interessante blogs:
https://veiligenvrij.nl/2022/02/10/live-life-competence-of-claim >> Bestaat er eigenlijk wel een trust?
https://veiligenvrij.nl/2022/08/13/de-bsn-dwaling >> List en bedrog al bij de geboorteaangifte
