Zoals de beroemde detective Sherlock Holmes het treffend zei aangaande het proces van uitsluiting: “Wanneer je alle zaken en dingen verwijdert uit het onderzoeksproces, die het niet kunnen zijn, om het even hoe belachelijk het eindresultaat; dan is dat het feit.”
Logisch speurwerk, doorvragen waar anderen stoppen, dat is wat wij van veiligenvrij.nl de afgelopen twee en een half jaar hebben gedaan. Waar anderen al lang zijn afgehaakt, zijn wij doorgegaan. Waar anderen al een standpunt van: “Dit is de waarheid” innamen, hebben wij er bewust de tijd voor genomen. Met de overgebleven feiten uit dat onderzoek zijn we aan de slag gegaan, zodat we vanaf heden vanuit correctheid en een gezond moreel kompas kunnen handelen. Daarbij passen wij het “Stop & Correctie” – principe voortdurend toe. Je mag vergissingen begaan, mits er geen sprake is van opzet en als je ze daarna maar herstelt. Zo simpel kan het zijn. Je moet alleen wel weten wat je wanneer doet.
Je wordt als een kind behandeld
Onze eerste confronterende ervaringen met de overheid in bestuursrechtelijke zin, vanuit onze nieuwe rechtspositie, de soevereine mens, zijn zeer positief en verbazingwekkend tegelijk. Wat we aantreffen is een vergaande mechanistische opstelling van de overheid, die geen tegenspraak duldt, geen oog heeft voor de mens, maar ook niet weet hoe zij met onze opstelling als soevereine mens moet omgaan. Terwijl het vanuit het oogmerk correctheid, met o.a. het toepassen van de internationale verdragen zoals de UVRM en de IVBPR of BuPo, heel eenvoudig is.
Je moet weten dat de internationale verdragen bestuursrechtelijk helemaal achteraan in de procesketen worden geplaatst, terwijl die internationale verdragen het uitgangspunt zijn voor ons rechtssysteem. Het lex superior (internationaal boven nationaal) principe wordt in Nederland omgedraaid en daardoor bestuursrechtelijk gewoon genegeerd en wij, het volk, laten het nog gebeuren ook. De overheid stelt eigenlijk: “doe wat ik zeg en doe vooral niet wat ik doe, want anders”… alsof we kinderen zijn.
Er is een gerechtelijk hiaat gecreëerd, die volgens ons vernietigd moet worden. Dat kan vrij eenvoudig als je weet wat je wilt én als je weet wat je doet. In de internationale verdragen staat immers duidelijk dat elke staat de primaire taak heeft om het recht op zelfbeschikking, het zelfbestuur, de zelfontplooiing van elk mens te bevorderen, zo zegt ook Mr. Alfred M. de Zayas (VN Rapporteur). Dat staat compleet haaks op de kinderlijk belerende en straffende houding die de Nederlandse staat al decennia lang laat zien. Dat “vadertje staat”-gedrag krijgt veel te veel invloed op ons onvoorwaardelijk vrij mens zijn.
Wantrouwen in plaats van vertrouwen
Het gedrag van de overheid laat zien hoe zij als een kip zonder kop de mechanistische “gouvernementalistische” weg volgt, zonder enige vorm van zelfreflectie op het systeem toe te passen en daarmee het volk compleet negeert. Als of er geen alternatief kan bestaan. We zien een planmatige uitrol van zaken door deze overheid, die precies past in de technocratische 2030 agenda. Hoe je er ook naar kijkt, wat zich voor onze ogen afspeelt betekent dat wij zelf die correctie op ons rechtssysteem moeten gaan afdwingen, als onze vrijheid ons werkelijk lief is.
Een voorwaarde is dan wel dat je moet weten waar je aan begint, anders raak je al gauw verwart in de schizofrene complexheid van wet- en regelgeving met procesregels en –termijnen. De essentie van zelfbestuur, zelfbeschikking, zelfontplooiing, de vrije wil, autonomie en soevereiniteit, is je als mens vrij kunnen bewegen in een omgeving waar we in elkaar vertrouwen. De plicht van de overheid is om juist dat te faciliteren. Maar vreemd genoeg is onze overheid dat compleet uit het oog verloren en erger nog, ze willen er niets van weten. Dat is de dagelijkse realiteit waarin we leven. En dat is niet van vandaag of gister, maar al heel lang gaande.
“De rechtsspraak is verworden tot bestuursrechtelijk procesrecht tussen de overheid en de burger. Naar de inhoud van een zaak tegen de overheid wordt niet meer gekeken”, zo stelde professor en voorheen hoogleraar Antonius Quirinus Cornelis (Twan) Tak al in 2004. “Het heeft niets meer met de geest van de wet te maken, zoals die er tot aan de jaren tachtig van de vorige eeuw nog was. Echt recht spreken zoals Jo van der Hoeven, de eerste voorzitter van de afdeling rechtspraak van de Raad van State, dat vroeger deed is er al lang niet meer bij”, aldus Tak. Wat een gemis!
Zo waren er destijds vele zaken die de gemeenten verloren van de burger, omdat er sprake was van willekeur. Willekeur is de afwezigheid van beleidssystematiek. Bestuursorganen van de overheid moeten aan gelijkstelling van beleid en uitvoering doen. Doen ze dat niet, dan is er sprake van willekeur. Juist de afwezigheid van willekeur is het kernbeginsel van het bestuursrecht. Van bestuursorganen van de overheid mag je verwachten dat ze dat correct doen. Dat doen ze structureel niet.
Nederland mag zich vanaf de eind jaren negentig geen rechtsstaat meer noemen
Dat is de eindconclusie van Tak, na 4 jaar (van 1998 tot in 2002) onderzoek te hebben gedaan naar de bestuursrechtspraak in Nederland. Toen al. “De definitie van een rechtsstaat”, zo doceert Tak, “Is een staat waarin ook de overheid aan het recht is onderworpen. Dat is hier (in Nederland) niet meer het geval. Strafrechtelijk hebben we de Pikmeerarresten, bestuursrechtelijk en civielrechtelijk (systeem) hebben we het feit dat er geen consequenties worden verbonden aan onrechtmatige daden van de overheid en diens uitvoeringsorganen.”
Vandaag de dag is dat de regel. En dat moet stoppen en gecorrigeerd worden. Want ook al zorgde het onderzoekswerk van Tak in augustus van 2004 er voor dat de Nationale Ombudsman de ministers Balkenende, Donner en Remkes veroordeelde wegens onbehoorlijk gedrag, omdat zij de Tweede Kamer onjuist over het werk van Tak hadden geïnformeerd, er gebeurde niets. Diezelfde Remkes krijgt vandaag de dag nog steeds allerlei zaken toegespeeld, zoals recent nog de opdracht om met de boeren in gesprek te gaan. Dat werd gelukkig gauw doorzien door de boeren-protest-beweging. Maar daarmee is het gezwel, de rot nog niet uit het systeem. Als ze het zelf niet corrigeren, dan moeten wij het dus doen. En dat kan.
Zo heeft professor Tak destijds een alternatief model aangedragen voor de rechtspraak en de rechtspositie van de burger, toen hem dat door de wetenschap werd gevraagd (Leiden) rond 2010. Dat was een zeer pragmatisch en goed uitvoerbaar model, wat neerkwam op het principe; laat de verantwoordelijkheid daar waar het hoort. Rechters spreken recht, ze zijn er voor opgeleid. Raadsheren (de Raad van State, de bestuursrechtelijke kolom) veelal niet. De rol van De Raad van State is feitelijk overbodig, zo stelt Tak. Onze conclusie is net als die van Tak; de Raad van State en de bestuursrechtelijke rechtskolom zijn opgericht om de overheid te beschermen en niet de burger. Tak moet overigens tot op de dag van vandaag nog steeds de ontvangstbevestiging van zijn voorstel ontvangen.
Beknotten van je vrijheid
Als onze vrijheid wordt beknot, dan voelen we dat. Vroeg of laat merken we dat er iets niet klopt. Je kunt daar op reageren, maar dat hoeft natuurlijk niet. Stel nu eens dat je wordt geboren in een wereld van gecreëerde vrijheid (en veiligheid), waarvan men zegt dat die wereld veilig is en genoeg vrijheid biedt om jezelf te ontwikkelen, maar waarvan je gaandeweg je leven, vroeg of laat, het gevoel bekruipt dat er toch iets niet klopt. Je kunt er de spreekwoordelijke vinger niet direct op leggen. Het blijft als maar latent in de lucht hangen en af en toe knaagt het licht aan je geweten. Dat gevoel is jammer genoeg te lang aanwezig, waardoor het bij de meeste mensen een vanzelfsprekend karakter krijgt. Want, “ach, het is nu eenmaal zo en ik kan er toch niks aan veranderen”. En: “zolang ik er geen last van heb, dan zal het mijn tijd wel duren”.
Dat soort reacties krijg je dan. Erik van Veilig & Vrij had die gedachten voorheen zelf ook. Wat er dan logischerwijs ontstaat, is de glijdende schaal van neergang van het recht spreken én handelen van het rechtssysteem. Je moet weten dat het Nederlandse rechtssysteem tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw redelijk goed gefunctioneerde, zo stellen de kritisch denkende professoren en rechters die gespecialiseerd zijn in de rechtspraak en alles wat daarmee samenhangt. Het is zelfs zo dat de diverse wetboeken zeer goed en zorgvuldig geschreven zijn. Iemand met het gezonde verstand gaat zich dan afvragen waarom er water bij goede wijn wordt gedaan. Wat is de reden dat onze onvoorwaardelijke vrijheid wordt beknot? Het antwoord is vrij eenvoudig: (doorgeslagen) beheersbaarheid en bescherming van de zittende macht.
Het alarmbelletje
Sinds maart 2020 ging er bij Erik (pas) een innerlijk alarmbelletje af. Overheidsgedoe was daarvoor gewoonweg niet in zijn leven aanwezig. De: “Waarom zou ik me druk maken, zolang ik er geen last van heb” – reactie, was wel op hem van toepassing.
Toen dat innerlijke alarmbelletje af ging, wist Erik meteen; nu is het goed mis. Het risico dat Erik’s vrijheid in de nabije toekomst sterk zou worden ingeperkt, was en is nog steeds zeer reëel, als we niets doen. LinkedIn was voor Erik het platform waarop hij zich kritisch uitte en gelijkgestemden ontmoette. Hij was niet de enige die dit innerlijke alarmbelletje had opgemerkt en zich uit durfde te spreken. De samenwerking tussen Wilfred, Ivar en Erik is daar kort door de bocht gezegd, uit ontstaan. We hebben ons initiatief Veilig & Vrij genoemd. Vanuit dat samenwerkingsverband hebben we een methode ontwikkeld die corrigerend en louterend werkt. Op deze website is daar veel over te lezen.
Nu zijn we bijna twee en een half jaar verder. Zo’n beetje alles wat er in de begindagen van de gecreëerde Sars-Cov-2 pandemie werd gezegd en gedeeld op het LinkedIn-account van Erik, is uitgekomen. De essentie van die gedeelde en voorspellende informatie is digitalisering van het monetaire systeem en dito voor onze identiteitsgegevens. Het hoofddoel van agenda 2030. De reden, wederom: beheersbaarheid en de bescherming van de zittende macht. Of iets platter gezegd; totale controle over onze levens en daarmee onze vrije wil.
Pas je de Sherlock Holmes methode toe, dan kom je tot deze eenvoudige conclusie. Mensen die dat nu nog weg wuiven of dit complottheorieën vinden, zijn helaas nog steeds niet bij de les. Dat is jammer, want we hebben juist nu massa nodig. Bovendien lijkt het ons van ondergeschikt belang wat je van de plannen en theorieën vindt; de vrijheid van IEDEREEN staat op het spel. Dat is de essentie, de rest is afleiding.
Wat heeft dat nou allemaal met de BSN dwaling van doen?
Voor deze uitleg is een gedegen inleiding nodig, zodat er een goed begrip kan worden gevormd van het hoe en wat van het beheersbaar houden van onze samenleving door deze overheid. De stelling: “Deze overheid past doelbewust het dwalingsprincipe toe om het volk te kunnen beheersen”, wordt hieronder verder uitgewerkt.
In algemene zin komt het er op neer dat het volk moet gehoorzamen, anders kan de overheid niet heersen. Daar begint de ellende al, want daar is de overheid helemaal niet voor bedoeld. Het gaat er om dat deze regering onze mensenrechten beschermt en het onderlinge vertrouwen bestendigt. Dat is de reden dat deze regering rechtsmacht heeft om bijvoorbeeld onze landsgrenzen te bewaken, zodat onze soevereiniteit als volk wordt beschermd.
Aangezien de obsessieve beheersbaarheidsdrang van onze samenleving het uitgangspunt is van de overheid, dan krijg je wat we nu ervaren: een overdreven hoeveelheid aan bemoeienis en een als maar verdergaande centralisatie van de overheid met het opvoeren van (digitale) controlemiddelen.
Dat is natuurlijk de wereld op z’n kop.
De op handen zijnde QR-code-maatschappij is natuurlijk de utopische vorm van die beheersbaarheidsdrang. Als de techniek er is, dan moet dat blijkbaar wet worden in plaats van: hoe gaan we de techniek in ons voordeel gebruiken met groeiende eerbiediging van onze mensenrechten? – als uitgangspunt te nemen. Dan is er nog de internationale druk om handel te kunnen blijven drijven en de bankensector, die een bijzondere rol vervult, waar veel schimmigheid te bespeuren valt. Wij houden ons bij Nederland en hoe wij als Nederlanders ons kunnen wapenen tegen de juridische tirannie van onze overheid.
Zoals al eerder aangegeven, wij zullen het zelf moeten doen. De overheid heeft zichzelf compleet onbetrouwbaar gemaakt in onze ogen. We zien dit terug in het voorbeeld van de promotiecampagne van de overheid aangaande de nieuwe mRNA techniek van de prikjes. Die zijn volgens de overheid nog steeds 100% veilig. Er zijn door deze overheid contracten getekend met de farmaceuten op basis van onkunde en valse beloften. Terwijl deze overheid nu juist de taak heeft om ons tegen dit soort commerciële partijen te beschermen!
Het omgekeerde gebeurt. Wederom, de wereld op z’n kop!
Wij zagen Hugo de Jonge in zijn rol van minister van het VWS als de marketingmanager van de zogenaamde vaccins (als de enige oplossing tegen het Sars-Cov-2 virus) en in die hoedanigheid wilde hij gehoorzaamheid afdwingen. Juridisch onhoudbaar natuurlijk, maar het werd wel gedaan. Tegenspraak werd en wordt nog steeds niet geduld, terwijl het wetenschappelijk bewijs zich maar blijft opstapelen tegen die zogenaamde enige oplossing. Daar kun je het onomstotelijke bewijs die door de WOB-verzoeken worden geleverd gerust bij optellen en dan heb je het valse en misleidende handelen van onze regeringsleiders compleet. Zwartlakken van bewijsmateriaal van ons publiekelijk goed is letterlijk het verduisteren van informatie. Zulke daden zijn strafbaar volgens het Wetboek van Strafrecht, Titel XXIV, Verduistering, artikel 321 en verder. Wetboek van Strafrecht artikel 2 zegt vervolgens: “De Nederlandse strafwet is toepasselijk op ieder die zich in Nederland aan enig strafbaar feit schuldig maakt”. Dat geldt dus ook voor iedereen die, in welke vorm ook, voor de overheid werkt – punt.
De spelers binnen de overheid beroepen zich op de “wet bescherming staatsgeheim”. Dit is het toppunt van contradictie, omdat het hele corona verhaal én de opgelegde maatregelen allemaal het publiekrechtelijk domein en zelfs het privaat rechtelijk domein betreffen! Dus openbaarheid van zaken is verplicht. Zoals gezegd: het is de wereld op z’n kop. Misleiding en bedrog zijn dan leidende principes in plaats van integer en respectvol handelen.
Daarmee wordt maar aangetoond hoe de vraagstelling in de politieke achterkamertjes ongeveer in elkaar steekt: Hoe blijf je heersen zonder dat de mensen in opstand komen en we stap-voor-stap de universele (grond-)rechten van de mens kunnen inperken? De inmiddels vrij gegeven WOB-verzoeken tonen dit, ondanks het verduisteren van bewijs, alsnog treffend aan.
In de ideale democratische situatie kiest het volk zelf zijn eigen gehoorzaamheidsmanagers, waaraan zij zich conformeert en dus gehoorzaamt, omdat de gehoorzaamheidsmanagers zelf binnen de democratische contractafspraken blijven opereren. Ze denken en handelen vanuit het simpele principe van het goede voorbeeld geven door vanuit de hoogste morele kwaliteit te handelen: integriteit. Er ontstaat dan een gezonde balans tussen het volk en diens bestuur. Dan is er vertrouwen. Dat lukt alleen als de rechtspraak correct is ingericht en zij op een integere wijze recht spreekt en er naar handelt, mocht er toch iets van de rails lopen. Indien de overheid zelf al niet correct (integer) handelt, en dat handelen wordt niet gecorrigeerd door een correct en integer werkende rechtspraak, dan verandert faciliteren in dicteren. Dat is vanzelfsprekend de opmaat naar een dictatuur.
Nederland als handelsnatie
Wij snappen heel goed dat deze overheid iets moet doen om eerlijke handel tot stand te brengen tussen de overheid zelf (publiekrechtelijk) als rechtspersoon en de mens, die vanuit zijn zelfbeschikking (privaatrechtelijk) handelt. Er kan een soort tussenschakel worden gecreëerd om de administratie van het overheidsbestuur enigszins efficiënt te laten verlopen. Gelijk aan private bedrijven die een klantnummer van je aanmaken als je zaken met ze doet. Je weet dan waarvoor je tekent. Bij de overheid gaat dat heel anders. Daar word je onder dwang het publiekrechtelijke domein ingetrokken door de aangifte van de pasgeborene binnen 72 uur bij de gemeente waar de geboorte heeft plaatsgevonden. Hier wordt door sommigen in de autonomiebeweging anders over gedacht. Van buiten het rechtssysteem kijkend is dit wat deze overheid doet, rekening houdend met de klassieke indeling van het recht, dat wat ons wordt bijgebracht in de collegebanken.
De overheid heeft in de jaren tachtig van de vorige eeuw een fiscaal nummer ingevoerd. Niet veel later werd dat het fiscaal sociaal nummer (sofi) en in 2007 werd dat het BSN met steeds verdergaande inperkingen van vrijheden van de mensen, zonder dat de grote meerderheid van het volk dit wist. Het werd ons ook niet zo verteld. Zonder legitimatie met een ID-bewijs van de overheid kun je nu nog maar zeer weinig doen. We zijn daarover nooit correct en volledig geïnformeerd. Toegang tot het recht gaat zeer moeizaam als je je anders dan je met hun ID identificeert, terwijl je als mens vrij gebruik mag maken van je mensenrechten. Die vrijheid is onvoorwaardelijk. Het is de wet. Lees vooral artikel 1 van Boek 1 BW (art. 1:1 BW) maar eens goed door. De overheidsinstanties blijken het zelf niet (meer) te snappen, zo is onze conclusie. Ernstig, maar wel te begrijpen, want de mensen in de overheidsorganisaties redeneren vanuit het administratief knechtende systeem en stellen de mensenrechten niet (meer) voorop. We zullen ze dat dus zelf bij moeten brengen, corrigerend op moeten treden op een neutrale en vredelievende manier.
In de praktijk ervaar je de fundamentele weeffout van het BSN-systeem direct als je je volgens de internationale verdragen (UVRM en de IVBPR of BuPo) presenteert. Je vanuit je “mens zijn” kenbaar maken bij een overheidsinstantie is not done. Eerst (een geldige) legitimatie, dan kun je pas verder. En daar hebben wij dus iets te doen. Met z’n allen. We zullen de mensen die in die publiekrechtelijke omgeving vanuit hun publiekrechtelijke rechtspositie handelen (zo zien zij dat) dus moeten corrigeren. Dat is niet eenvoudig, maar wel noodzakelijk, als onze vrijheid ons lief is. Het is wat ons betreft: nu of nooit!
De glijdende schaal is ook hier van toepassing. Voordat er sprake was van een fiscaal nummer, was je achternaam de handelsnaam in Nederland. Daar heeft Napoleon in 1804 voor gezorgd. Dat staat bekend als: Code civil des Français (1804) en sinds 1807 als Code Napoléon (volgens Wikipedia, die voor dit soort informatie nog prima te raadplegen is). Hiermee kwam het onderscheid tussen de publieke rechten van mensen (publiekrechtelijk) en zakelijke rechten van personen (privaatrechtelijk) in onze samenleving. Onze overheid is publiekrechtelijk, maar ze handelt in werkelijkheid privaatrechtelijk naar ons als mens toe. Om deze tegenstelling op te lossen, is de BSN, die verbonden is aan onze achternaam, opgedrongen. Die BSN-positie plaatst ons in het nadeel i.p.v. in het voordeel. Hierdoor stelt de overheid dat er een publiekrechtelijke verbintenis is die bestaat uit een grondslag in de wet. Dat noemen ze het legaliteitsbeginsel.
Dan klinkt het allemaal logisch, maar het is verre van correct, want we zijn onder dwang in het systeem gebracht en de overheid heeft ons moedwillig in die dwaling gebracht en gehouden.
De aangifte van de pas geborene wordt meestal door de vader gedaan, die het BSN moet erkennen zonder dat hij alle voorwaarden daarvan kent (zie artikel 1:19e BW). Dat moet ook nog eens binnen 72 uur bij de gemeente. Dwang dus. Er wordt de pasgeborene dan een persona opgedrongen (het BSN) met voorwaarden die als geheel niet gekend kunnen worden. Een klassiek geval van in dwaling gebracht worden en daar ook nog eens bewust in gehouden worden. Eenmaal een BSN, altijd een BSN. Dan wordt een dubbeltje inderdaad nooit een kwartje. Niemand binnen de overheidsstructuren legt je uit hoe je hier als vrij mens mee kunt omgaan vanuit de motivatie om correct te willen zijn. Ze willen niet anders, want dan klapt het overheidsapparaat in Nederland in elkaar. Maar, voor wie zijn ze er ook maar weer?
Wij weten dit inmiddels en we hebben er voor gezorgd dat we met onze aanpak corrigerend kunnen optreden. Dat blijkt nodig te zijn, zodat we in onze onvoorwaardelijke vrijheid kunnen blijven leven die ons bij geboorte is gegeven. Waar je ook in gelooft, vrijheid blijft de meest fundamentele menselijke waarde die we nooit op mogen geven. Vrijheid is namelijk ons onvoorwaardelijk recht vanaf de geboorte tot aan onze dood. Die onvoorwaardelijke vrijheid wordt dus al vanaf de geboorte geschonden. Dat maakt dat de BSN-registratie nietig en direct vernietigbaar is. Dat is wat wij dan ook correct doen.
Of je het al wist of niet, je ervaart nu zelf dat wij bewust tot ding (BSN) worden gemaakt. Tot handelswaar. Feitelijk is ons lichaam het vaartuig van ons denken. Dat denken wordt beknot door de overheid als heerser, zoals we hiervoor al hebben besproken. De overheid zorgt met haar verregaande regeldrang en dwang voor het beheersen van ons denken en dat wordt bereikt door dat denken af te bakenen of in bepaalde banen te leiden, zoals we ervaren in ons onderwijs.
Vergis je niet. Dit gaat al honderden jaren zo. Steeds een stapje verder, naar gelang de techniek het aankan en het volk het toelaat. Momenteel is er sprake van een enorm grote versnelling van de op handen zijnde beheersbaarheidsdrang door de hoogwaardig technologische elementen die in stelling zijn gebracht. Nu alleen het volk er nog even “vrijwillig” in mee krijgen. Er wordt dus naar een climax toegewerkt waar Stalin zelfs in zijn graf nog een natte droom van kan krijgen. Technisch gezien kan het immers al. Dat hebben we zelf ervaren met de QR-code en het bewijs dat in Shanghai, China werd geleverd toen niemand meer geld kon pinnen, omdat de overheid de digitale infrastructuur had stopgezet. Met één druk op de knop. Zo eenvoudig is het al. Dat staat ons ook te wachten, als we niets doen. De geschiedenis bewijst dat.
Wat kun je er aan doen?
Allereerst is het zaak om je bewust te worden van de dualiteit die je als mens bent. Het is de samenvoeging van lichaam en geest die je tot een uniek levend geheel maken. Via ons lichaam maken wij onze wil kenbaar en handelen wij. Je gebruikt je denken o.a. om door het leven te navigeren. Van daaruit ben je vrij en mag je vrij handelen met iedereen die je maar wilt, mits de ander dat ook wil. Dat is ons recht en dat noemen we treffend; privaat recht.
Vervolgens moet je weten dat jouw lichaam door de overheid is ontvangen door de aangifte. Dat gebeurt onder dwang, zoals je hiervoor al hebt gelezen. Dat is in Nederland helaas een vanzelfsprekendheid. Deze daad is verre van correct, want je weet immers niet onder welke voorwaarden dat gebeurt. Dat vertelt niemand jou. Het enige dat je van de gemeente krijgt is een geboorte-akte en een BSN. Dat lijkt onschuldig. Het tegendeel is waar; de registratiemethode die de overheid toepast is van je achternaam je (handels)naam maken en de echte geboortenaam (zie geboorte-akte) wordt je voornaam. Dit taalkundige foefje maakt je tot een publiek rechtssubject. Je wordt daarmee onderworpen aan het publiekrechtelijk rechtssysteem. Hiermee ben je gelijkgetrokken met andere bedrijfsvormen (BV, NV Stichting, VOF etc.) die een rechtspersoonlijkheid zijn/ juridische lichamen zijn, met de schijn van privaatrechtelijkheid.
We beseffen dat dit lastig te vatten is. Er zijn verschillende visies op het rechtssysteem en hoe ons rechtssysteem functioneert. Je zou je dan de vraag kunnen stellen; hoe behoort een democratie te functioneren? Of, welke rollen eigent deze overheid zich toe en behoren die toegeëigende rollen daar überhaupt wel? Dat is wat Twan Tak ook als uitgangspunt nam. Zijn conclusie heb je al kunnen lezen.
Een voorbeeld: Een BV moet worden opgericht. Die oprichting gebeurt door de notaris. De notaris stelt een notariële akte op. De notaris MOET zich houden aan de publiekrechtelijke regels, zoals het publiekrecht voorschrijft. Daarmee is de privaatrechtelijke BV onder het publiekrecht gebracht. Hierdoor wordt de BV inhoudingsplichtige voor de BTW gemaakt. En je wordt als BV afdracht plichtige. Dit is zonder bezoldiging. Je verdient er niets aan. Uiteraard handelt iemand vanuit een BV veelal privaatrechtelijk, maar ze kan niet bestaan zonder de publiekrechtelijke inmenging.
Jouw lijf is door de publiekrechtelijke overheid tot een (publiekrechtelijk) commercieel instrument gemaakt in Nederland (de natuurlijk persoon, je achternaam, waaraan de BSN is geplakt; ingezetene), waardoor je bent onderworpen aan de rechten van anderen. Je bent dan een rechtssubject, vooral die van de rechten van de Staat der Nederlanden. Dat is de BSN-dwaling.
Als je correct wilt zijn, dan moet je de valse aangifte dus eerst vernietigen.
Als je dat niet vernietigt, dan moet je maar zien hoe je je redt. Je bent dan overgeleverd aan de bestuursrechtelijke willekeur, die tot doel heeft de overheidsinstanties te beschermen en niet de burger, zoals de overheid ons bewust noemt. Als je je geboorte aangifte vernietigt, dan kun je vanuit een andere, correcte rechtspositie, gaan handelen. De willekeur waarmee deze overheid handelt tussen publiekrecht en privaatrecht (de onaanvaardbare doorkruising van het recht) is wederrechtelijk; dus nietig. De dubbele rechtspositie waarmee de overheid je opzadelt en waarvan je niet weet wat het betekent en wanneer ze nu welk trucje uithalen, leg je dan af. Daar stap je uit. Vervolgens bouw je je eigen contracten opnieuw op met je nieuw verkregen rechtspositie. Dat zijn wij van veiligenvrij.nl nu aan het doen.
De discussie die er in de media over dit onderwerp is, lijkt ons erg nuttig. Ons onderzoek stelt onomstotelijk vast dat de dwang van de aangifte de valse overheidsdaad is die maakt dat we geketend zijn aan de beheersbaarheidsdrang van diezelfde overheid die zegt het goede met ons voor te hebben. Als je dat niet bij de wortel aanpakt, dan blijft de overheid het dwang-spelletje spelen. Dan blijven we dwalende. Dat is wat we aanvoelen, maar niet adequaat aan weten te pakken, omdat ambtenaren het veelal zelf niet weten.
Nu dus wel.
Mensen die beweren dat je niet soeverein kan zijn, moeten zich eens af gaan vragen hoe het Plakkaat van Verlatinghe (1581) heeft kunnen plaatsvinden. We zijn dat vergeten, of willen het misschien niet weten, maar we kunnen zelf bepalen hoe wij willen leven. Daar hebben we geen overheid als deze voor nodig. Je bent als mens een voortbrengsel van de natuur en verbonden met het “al”, de “ene”, “god”, “iets” etc., waar je ook maar in gelooft. Dat is het bewijs van onvoorwaardelijk vrij zijn.
Het is dus aan ons en zeker niet aan een aan beheersdrang lijdende kliek die ons ook nog eens in een niet democratisch verkozen EU wil rommelen. Jij bepaalt de mate van zelfbestuur en dus jouw bewegingsvrijheid in het hier en nu. En niemand anders.
Door een correct opgestelde soevereiniteitsverklaring met begeleidende en ondersteunende documenten kun je onze conclusies in dit artikel omzetten naar daden. Je kunt dan bijvoorbeeld je eigendommen meenemen in die nieuwe rechtspositie. Kijk hier eens en kies zelf wat je wilt. We helpen je daar graag verder.
Team Veilig & Vrij.
: Wilfred, Ivar &: Erik.
