We kunnen allemaal kritisch denken. De één is er beter in dan de ander, maar als levend mens hebben we die gave nu eenmaal meegekregen van Moeder Natuur. De vraag is of we die gave voldoende gebruiken.
Ik denk van niet. We zijn te lui geworden, te angstig ook. We gaan er vanuit dat ‘alles’ wel voor ons geregeld wordt. En deze overheid moet dat voor ons doen. Nou, dat heeft z’n houdbaarheidsdatum inmiddels ruimschoots overschreden.
Het oorzaak-gevolg denken is een belangrijke eigenschap of vaardigheid die je nodig hebt om logisch opvolgend te kunnen denken en om aan waarheidsvinding te kunnen doen. Maar ook om logisch en opvolgend te kunnen analyseren, van wat er voor je ligt of van wat er gebeurt (situatie). Het helpt ook om je bewustzijn te verruimen. Dat is onmisbaar om vanuit een stevig zelf te kunnen blijven staan, als de situatie daar om vraagt.
Kijken we naar rechtswetenschappen en de rechtspraak, de wetboeken, dan is er ontzettend veel materiaal voor handen waar je de gave van logisch redeneren en analyseren kunt inzetten. We kunnen daardoor vooral analytisch te werk gaan op de bestaande materie. Dit levert vooral feitelijkheid en concreetheid op, maar ook bewustzijnsverruiming, als je de verkregen inzichten tot je weet te nemen.
Door een ingeving ga je als mens ‘aan’
Ineens zag ik nog duidelijker voor ogen hoe krom onze wetten en onze wetgeving in elkaar zijn gedraaid. Hedentendage worden studenten nog steeds opgeleid met de klassieke indeling in het recht, waarbij de Burgerlijke Wetboeken bedoeld zijn voor de burgers onderling en tussen burgers, goederen en diensten. Zowel familiaire als vermogensrechtelijke kwesties staan hierin beschreven en alles wat daar raakvlakken mee heeft. Burgerlijk recht wordt ook wel privaat- of civiel recht genoemd.
Burgers (zoals bedoeld door deze overheid) doen er goed aan om zaken onderling goed met elkaar te regelen. Dat is in beginsel prima. Echter, deze overheid heeft allerlei instanties opgericht, waardoor zij een oogje in het zeil kan houden en daarbij van de gelegenheid gebruik maakt om een deel van jouw graanschuur in te pikken. Denk aan de erf- en vermogensbelasting, maar ook de verplichting om je in te schrijven bij de KvK als je een bedrijf wilt beginnen. Je hebt dan een btw-nummer nodig en zo is de uitvoering van en de controle op belastingheffing door deze overheid een feit. Je vast allemaal bekend.
Aan de andere kant van het klassieke rechtsspectrum is er sprake van het publiek recht. Hier zit de overheid. Het strafrecht en het bestuursrecht vallen hier bijvoorbeeld onder. Zodoende kan de overheid besturen en rechtspreken, als dat nodig is. Althans, dat is de bedoeling van een rechtsstatelijke democratie. Het strafrecht is in de rechtspraak een aparte rechtskolom met specifieke strafrecht-rechters.
Waar mijn aandacht ineens naartoe ging, was de locatie van de beschreven geboorteaangifte. Deze staat namelijk beschreven in artikel 1:19e BW. Van het Burgerlijk Wetboek dus. In plaats van de aanname dat alles wat er staat beschreven in wetsboeken klopt, trok ik die aanname bij dat wetsartikel in twijfel. Temeer omdat wij al hebben vastgesteld dat de geboorteaangifte een valse daad is. En die valse daad wordt door een Ambtenaar van de Burgerlijke stand uitgevoerd. Maar wat doet dat specifieke artikel 19e in dat eerste BW?
Want, die verplichting van de geboorteaangifte is ook nog eens direct in strijd met artikel 1: 1 lid 2 BW (van datzelfde Burgerlijke Wetboek dus), waarin de burger de vrijheid heeft om iets te mogen weigeren (niet hoeven te dulden); zoals in dit geval, de (plicht tot) geboorteaangifte. De mens als burger doet namelijk aangifte van het pasgeboren kind. Dat kan niet anders.
Het is onmogelijk dat een wetsartikel een ander wetsartikel; in dit geval: Art. 1:1 lid 2 BW, zonder toelichting te geven en criteria te noemen, diskwalificeert. En dat ook nog eens in hetzelfde wetboek.
Dan is de vraag, hoe kan dat toch op zo’n grote schaal plaatsvinden zonder dat iemand dit ziet?
Om antwoord te kunnen geven op die vraag dienen we eerst de voorliggende vraag te stellen: Waar is het Burgerlijk Wetboek voor bedoeld? En ook, waarom bestaat het in deze vorm? Laten we dat eens bekijken vanuit het standpunt van twee advocaten. Die moeten immers altijd ‘de waarheid’ spreken. De onderstaande tekst is een samenvoeging van de informatie op de websites:
https://jaspersadvocaat.nl/kennisbank/begrippen/burgerlijk-wetboek
https://www.wetrecht.nl/burgerlijk-wetboek
Het tot stand komen van het Burgerlijk Wetboek (= burgerlijk recht = civiel recht)
Er waren verschillende redenen om een algemeen voor Nederland geldend Burgerlijk Wetboek te schrijven. Eén van de belangrijkste daarvan is dat voor elke Nederlandse burger, onderneming en organisatie duidelijk is wat zijn of haar rechten en plichten zijn. Lange tijd bestond Nederland uit verschillende regio’s met een eigen overheid.
Toen rond 1795 een landelijke overheid ontstond, moest er een standaard wetboek komen waarop alle burgers konden terugvallen. Het Burgerlijk Wetboek zorgt er zo voor dat voor iedereen in Nederland dezelfde rechtsregels gelden. In het personen- en familierecht zijn bijvoorbeeld zaken geregeld als huwelijkse voorwaarden, echtscheiding en alimentatie.
Hoe dient het Burgerlijk Wetboek te werken?
Het huidige Burgerlijk Wetboek is ingevoerd in 1992 en is onderverdeeld in negen verschillende boeken, die een zogenaamde ‘gelaagde structuur’ vormen. Het houdt in dat er eerst algemene regels worden genoemd, daarna specifieke regels. Hoe verder naar voren een artikel in het Burgerlijk Wetboek staat, hoe algemener het is. Dit betekent dat per boek eerst de algemene regels zijn beschreven en er daarna specifieker op wordt ingegaan. Daarnaast hangen veel van de artikelen in de negen boeken met elkaar samen. Doordat elk boek met een artikel 1 begint, wordt in de praktijk altijd het boeknummer vermeld.
– – –
Nu we dit weten kunnen we verder. Zoals één van de advocaten terecht zegt: “één van de belangrijkste reden… zijn.” Volgens ons zijn de belangrijkste redenen of bedoelingen van het huidige BW: beheersbaarheid en gehoorzaamheid. Dat bewijs is gauw geleverd en komt iets verderop aan bod.
Deze en alle andere advocaten zullen nooit dat uitgangspunt van beheersbaarheid en gehoorzaamheid kiezen. Dan zijn ze hun baan kwijt. En zo wordt de kritische denker al gauw duidelijk dat deze overheid een systeem heeft gebouwd en in stand houdt, waarvan men de motieven maar deels kenbaar maakt. En dat doet men doelbewust. Advocaten hoor je ook bijna nooit over de contradicties in het recht of de rechtspraak. Die enkeling die dat wel doet, is geen lang werkzaam leven als advocaat beschoren. Zo kan de fraude dus niet worden ‘gezien’. In de rechtspraak zien we allemaal trucs toegepast worden door rechters om de contradicties in het rechtssysteem en de leugens van overheidsfunctionarissen weg te moffelen.
Die burgerlijke wetboeken spelen hierin een cruciale rol.
Het is met die BW’s zo geregeld dat mensen die vinden dat hun rechten in het Burgerlijk Wetboek geschonden zijn, zij zelf naar de rechter moeten stappen. Je dient dan naar een civiel rechter te gaan. Die behandelt burger (civiele) zaken. Het burgerlijk recht wordt daarom ook wel privaat of contractrecht genoemd. Het zijn private zaken die meestal in contracten en algemene voorwaarden met elkaar zijn geregeld, maar die niet altijd alles uitsluiten, omdat het handelen van mensen nu eenmaal niet feilbaar is. Als je naar de rechter stapt, dan moet je verdomd goed weten hoe je dat doet, want zonder gedegen kennis van het recht, loop je in de fuik van de gecontroleerde rechtspraak van deze overheid. Vanuit de rechtspraak wordt gezegd: “Je hebt een advocaat nodig”. Maar wacht even, als dat zo is, hoe maak jij je dan kenbaar? Hoe legitimeer/ identificeer jij je? Of wel, ga je dan als ‘mens’ of als burger (natuurlijk persoon = rechtssubject van deze overheid) de rechtszaal in? Als je ons volgt of bezig bent met autonoom worden, dan weet je hier het antwoord op.
Tot zover lijkt het een logisch verhaal met die BW’s, waarvan je kunt denken: zo hebben we dat met elkaar afgesproken. Ja, hoo-hoo, wacht even. Wat hebben ‘we’ precies met elkaar afgesproken? Dat wij, als ‘burgers’, onze pasgeboren kinderen (mensen) bij de gemeente moeten registreren, waar er met diens naam wordt geknoeid, zonder dat zij, die de geboorteaangifte doen, hier voorlichting (de voorwaarden) over ontvangen?
Dat lijkt me toch niet!
Weer even terug naar dat Burgerlijk Wetboek.
Ik wil de aandacht weer even terug brengen op de vraag: “wat die publiekrechtelijk opgelegde verplichting van artikel 1:19e BW ineens in het Burgerlijk Wetboek doet?” Burgers dienen toch de zaken onderling met elkaar op te lossen? Daar is het BW voor bedoeld. Immers, de geboorte zelf is een gebeurtenis in privaatrecht. Wat heeft de overheid daarmee te maken?
Nou niets, maar dat is nu net de clou. Deze overheid, die een publiekrechtelijk instituut is, waar ambtenaren werken, wil dat pasgeboren kind, de mens, in de jurisdictie van de Staat der Nederlanden manoeuvreren. Daar berust haar bestaansrecht op! Dat is het creëren van de beheersbaarheid, waar later in diens leven de gehoorzaamheid op kan worden afgedwongen.
Als we even teruggrijpen op de belangrijkste redenen om een algemeen voor Nederland geldend Burgerlijk Wetboek te schrijven, dan is het deze reden, bezien vanuit de overheid. Ze hebben niet voor niets een dikke twintig jaar gedaan over het schrijven van die BW’s. Dat is wat kritisch denken en logisch redeneren, op de beschikbaar zijnde feiten, brengt. Je hoeft alleen je aandacht er maar op te richten, dan gaat het bijna van zelf.
Laten we nog een keer kijken naar de zin op de website van de advocaat: “Eén van de belangrijkste redenen (om een BW te hebben) is dat voor elke Nederlandse burger, onderneming en organisatie duidelijk is wat zijn of haar rechten en plichten zijn.”
Precies, maar dan moet je als pasgeboren mens eerst wel even ‘burger’ worden, anders gaat die vlieger voor deze overheid niet op. Dan kunnen ze niets. Althans, niet zonder dwang (geweld).
Kortom, die verplichting vanuit het publiekrecht aan de mens (en nietsvermoedend burger), om de geboorteaangifte van een pasgeboren mens te verplichten in het Burgerlijk Wetboek, is de grootste contradictie in ons rechtssysteem. Daar begint de doorkruising van het rechtshandelen van deze overheid al. En dat is nietig. De eerste daad van dwang, staat letterlijk beschreven in het BW en vindt dus al plaatst vlak na de geboorte van elk mens in Nederland – door DEZE OVERHEID. We mogen daardoor met recht zeggen dat we in slavernij zijn gebracht en vervolgens worden gehouden.
Op het moment van de geboorteaangifte bij de gemeente worden we ook nog eens van onze mensen-naam berooft, zonder dat we daarover correct en volledig worden geïnformeerd. En dat is natuurlijk het punt; we weten het niet en we worden er ook niet van op de hoogte gebracht.
We werken dus zelf mee aan die valse daad van de geboorteaangifte. En dat is nu precies de bedoeling. Zo sluw heeft deze overheid dat destijds in elkaar gedraaid en vastgelegd in die BW’s. Het is de gewenning die maakt dat we onze aandacht op andere zaken richten, waar we dan ons kritisch denkvermogen op los laten. Met als gevolg dat we alleen maar bezig blijven met de gevolgen van die ene valse daad, die al in de BW’s staat beschreven. Dat is nog eens een goed staaltje energieverspilling waar veel geld aan wordt verdiend!
De wilsverklaring, nog een belangrijk onderdeel van het BW
Ik wil toch nog even wat langer door drukken op die contradicties die in die BW’s staan. Want, hoe zit dat ook maar weer met de “vrije wil”, de vertrouwensleer en de wilsovereenstemming (boek 3 van het BW)? Wordt jou een keus geboden om je bij de overheidsclub in te schrijven via de gemeente? Nee. Wordt jou iets uitgelegd, bijvoorbeeld wat de consequenties zijn van zo’n inschrijving? Nee. Hoe volledig informeren ze jou bij die geboorteaangifte? Totaal niet, waardoor jij door de valse daad van de geboorteaangifte nietsvermoedend een rechtssubject wordt van de Staat der Nederlanden. Ze behandelen je al als burger, terwijl je een pasgeboren mens bent die zich in de privaatrechtelijke wereld bevindt. En dat is al verboden. Dat gedrag is misleidend en de daad van de inschrijving is valsheid in geschrifte.
Naast het feit dat de overheid de doorkruising in het BW heeft vastgelegd, doe jij als ouder/opvoeder met gezag, net zo goed mee aan de doorkruising van het recht. Doordat jij je niet bewust bent van de valse daad en de consequenties die daaraan hangen, is jou niets te verwijten. Je bent misleid, bedrogen en valselijk bejegend door deze overheid waarvan je in de veronderstelling was dat deze overheid te goeder trouw handelt. Nu weet je dat NIETS minder waar is. Deze ontdekking was een ontgoochelende realisatie voor mij. Hoe is dat voor jou?
Je krijgt letterlijk een nieuwe naam (je achternaam, of beter, je familienaam wordt ‘naam’) en een BSN van deze overheid. En dan ben je voor deze overheid ‘gelukkig geboren’. Werk je niet mee aan de geboorteaangifte, dan dwingt deze overheid dat gewoon af via het strafrecht, artikel 448 van het Wetboek van Strafrecht. Concreter en ‘feitelijker’ kan ik het niet maken.
Vanaf het moment dat de pasgeborene is ingeschreven in het Basis Registratie Personen (BRP) van deze overheid en het klantnummer (BSN) is aangemaakt, dan treden de publiekrechtelijke gevolgen in werking; namelijk de plicht om alle vorderingen (alle belastingen) van deze overheid te betalen. En o wee als je dat nalaat.
De grote weeffout
We blijven hierop hameren, omdat de met opzet valse daad van deze overheid om de geboorteaangifte te verplichten, direct het gevolg is van het bestaansrecht van deze dictatoriale overheid. Het is daarmee het bewijs van de criminele organisatie die deze overheid is. De mensen die daar werken zeggen en schrijven dat Nederland een democratische rechtsstaat is, maar dat is ze niet, zo hebben we zojuist opnieuw aangetoond. Daarmee plegen ze allemaal meineed, zonder dat velen het zelf weten.
Het is de grote weeffout die deze overheid nodig heeft om van mensen rechtssubjecten te kunnen maken. Dit is vrije mensen in slavernij brengen, waardoor men de gehoorzaamheid kan afdwingen en het volk beheersbaar is/blijft.
What to do?
De invoering van het nieuwe Burgerlijk Wetboek in 1992, is volgens ons de grootste misdaad sinds de Tweede Wereldoorlog. En wij hebben dat, door onwetendheid, laten gebeuren. Maar NU weten we het. Je bent je er nu van bewust. Een belangrijke vraag is, kun je daar nu ook al naar handelen?
Of wel, hoe kun je hier vanuit een geweldloze daad nu iets aan doen? Hoe corrigeer je zoiets?
Wel, waar je zelf vanuit onwetendheid aan hebt meegewerkt, kun je ook weer vernietigen. Dat is wat je te doen hebt.
Wat wij van Veilig & Vrij vreemd vinden is dat wij de enigen zijn die de valse daad van de geboorteaangifte (de naamsverandering) zien en benaderen als de oorzaak van alle ellende waar we elke dag mee worden geconfronteerd. Correcter dan dit wordt het qua oorzakelijkheid aantonen van de smoking gun, volgens ons niet. Dit is het.
Waarom zijn wij van Veilig & Vrij de enigen die hier openlijk over schrijven en praten? Het zet je aan het denken nietwaar?
Wij hebben de valse daad van de geboorteaangifte inmiddels vernietigd (nietig verklaart) en er een correcte jurisdictie voor in de plaats gebracht. Deze correcte jurisdictie is opgericht vanuit correctheid en daarin speelt het internationale verdrag, de IVBPR artikel 16 (gelijk aan UVRM-artikel 6) een belangrijke rol. Dat is namelijk afdwingbaar recht. Deze overheid moet de nieuwe persoon gewoon accepteren – punt.
Wij creëren die correcte jurisdictie door middel van de soevereiniteitsverklaring (SVK). We zijn immers in soevereiniteit geboren, maar worden misleid, gedwongen, bedrogen, opgelicht en bestolen, met als gevolg dat we door deze overheid in diens publiekrechtelijke omgeving worden getrokken met diens dwang. Zo heb je hierboven kunnen lezen.
Hiermee is de corruptie van deze overheid vanaf de oorsprong en daarmee de doorkruising van het recht, onomstotelijk aangetoond en vastgesteld. De doorkruising zit al in de wetsboeken zelf besloten. Alle ambtenaren die hieraan meewerken plegen veelal onbewust, meineed. Helaas stellen nog steeds veel te weinig mensen de juiste vragen. Te weinig mensen spreken zich uit. Men durft niet. Begrijpelijk. Eén ieder zit vanaf het begin in hetzelfde schuitje en als IEDEREEN er in zit, dan …zal het toch wel goed zitten?
Nee dus. Dat maakt het extra lastig. Dat weten we ook. Daarom hebben we goed nagedacht over een geweldloze aanpak. Correctheid is de sleutel. Als je correct in je handelen bent, dan zullen gezonde mensen daar respect voor opbrengen. En dan kan er bewustzijn ontstaan.
Als je verandering in je juridische status wilt, dan mag je aan het werk. En bespreek het met je dierbaren en mensen naast je. Spreek je uit en neem kleine stapjes, zoals wij dat ook doen, anders raak je overweldigd en loop je het risico moedeloos te worden. Dat is nu net niet de bedoeling.
Het is nooit te laat.
Of je in actie komt, is geheel aan jou. Niet iedereen durft de vernietiging van de valse daad van de geboorteaangifte aan te gaan en zich als soeverein op te stellen. Het is wel nodig. Nu meer dan ooit.
Alleen met genoeg mensen, kunnen we deze corrupte overheid ombuigen en op een menswaardig pad brengen.
Meer weten over de SVK? Stuur een e-mail naar contact@veiligenvrij.nl
Hopelijk tot gauw!
Team Veilig & Vrij
: Erik, schrijver in samenwerking met: Wilfred-Leonard.
