Tijdens onze correspondentie met het ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) kregen wij (samenwerkingsverband Veilig & Vrij) op een gegeven moment een antwoord op de vraag: Waarom het volgens het ministerie van BuZa niet mogelijk was om onze soevereiniteit “te activeren” volgens de door ons ingediende soevereiniteitsverklaring? Hieronder dat antwoord per e-mail:
“Ik heb inmiddels contact gehad met onze directie Juridische Zaken. Dit is hun antwoord, namens de ministers Hoekstra én Schreinemacher.
“In antwoord op uw memorandum deel ik u mede dat het naar opvatting van Buitenlandse Zaken voor een Nederlands staatsburger niet mogelijk is om afstand van soevereiniteit te doen, althans dat dit geen relevant rechtsgevolg heeft. Al hetgeen uw soevereiniteit omvat, is vastgelegd in verdragen en wetten. Die kunnen door de enkele wil van een rechtssubject niet opzij gezet worden.
Overigens behoort in de gegeven context het uitleggen waarom iets niet kan niet tot de taak van BZ. Als u dat wil weten zult u -op eigen kosten- advies moeten inwinnen. Overigens is deze informatie ook op internet terug te vinden”.
Op eventuele verdere correspondentie of telefonisch contact zullen wij niet meer in gaan.
Met vriendelijke groeten,
(Naam is bij ons bekend)
Liaison-officer Burgervragen.
Voordat ik mijn antwoord daarop geef, is het voor het begrip van dit blogartikel goed te weten dat de mensen die dit hebben geschreven (tekst hierboven) een andere betekenis geven aan soevereiniteit dan dat wij dat doen, alleen schrijven ze dat niet op. Ze duiden het begrip soevereiniteit vooraf niet. En daardoor word je het bos ingestuurd en raak je vertwijfelt als je de taal, de woorden, niet feitelijk vooraf correct duidt. Daarom is Parsé Syntax Grammar (PSG) ook zo belangrijk in het proces van ieders soevereiniteit correct regelen.
Soevereiniteit
1. Soevereiniteit is een God-Geschenk; het is zelf-evident met het feit of de gebeurtenis die geboorte heet en het leven zelf is.
2. Soevereiniteit wordt jou verleend of gegeven door bijv. een staat, zoals de Staat der Nederlanden in ons geval. Er zijn voorwaarden aan verbonden, anders dan het leven zelf, die jou soeverein maken. De staat zelf is soeverein, de mensen die binnen de staatsgrenzen wonen zijn alleen onder voorwaarden soeverein.
Als je het internet afstruint naar de betekenis van soevereiniteit, dan krijg je verschillende betekenissen die in mindere of meerdere mate van toepassing zijn op één van de twee hierboven beschreven betekenissen die ik er aan heb gegeven. Met dit in het achterhoofd schreef ik (Wilfred) het volgende antwoord aan de ministers Wopke en Liesje (sterk ingekort omwille van de leesbaarheid):
“Elke basale uitleg, het waarom, blijft buiten beeld in het antwoord van de directie Juridische Zaken van de ministeries. U verzuimt uw plicht om de veranderde status van mij door te voeren.”
“Ik heb beide ministers een kort resumé geschreven, inzake waar en waarom zij beiden falen en zelfs wettelijk in overtreding zijn, internationaal bezien. Dat heb ik vanuit mijn status in neutraliteit en correctheid (nogmaals) gedaan. Het gaat hier namelijk om het overtreden van mensenrechten al dan niet in de combinatie met de internationale rechten en verdragen, waaronder de ICCPR/IVBPR. Dat is van cruciaal belang, zoals je zult lezen.”
Opvatting
Ik zal starten met het woord “opvatting”. Een opvatting is weinig meer dan iemands vrije gedachte en het is een uiting van deze ongebondenheid binnenin iemands individuele en persoonlijke interpretatie en begripsvermogen. Het ontbreekt daarbij aan elke zeggenschap en legitieme bevoegdheid om een ander mens (of persona) iets te verplichten of te verbieden. Een opvatting heeft slechts de betekenis ter informatie en ter kennisgeving te zijn; er kunnen geen rechten aan ontleend worden, noch kunnen daarmee plichten opgelegd worden jegens elkaar.
Het is zeer opvallend dat de directie van Juridische Zaken dit woord gebruikt, daar juist zij als geen ander weet – dan wel hoort te weten – dat dit woord nul rechtsgeldigheid en rechtsmatigheid in zich draagt, daar waar het om contracten, regels, feiten en dus om objectiviteit gaat. Daarbij zijn zij zonder enige autorisatie daar iets van te vinden. Kom ik zo op terug.
“…niet mogelijk is om afstand van soevereiniteit te doen“
Soevereiniteit is een God-Geschenk; het is zelf-evident met het feit of de gebeurtenis die geboorte heet, het is het leven zelf, zoals ik al schreef. Dat is een afspraak vanuit het hoogste niveau van moraliteit die in de directe verbintenis staat met God, het geloof in God of welke hogere Macht of Schepper dan ook. Op generlei wijze kan en hoeft de ene mens hiertoe erkenning te vragen aan een ander ademend mens van levend vlees en stromend bloed; immers, volgens Gods eerste Mandaat zijn alle mensen aan elkaar gelijk; vrij van plichten en taken jegens elkaar; een integrale zelf-evidentie. Wel kan en mag de ene mens de andere mens aan de goddelijke waarde van de soevereiniteit herinneren.
Dus: Het klopt dat het voor niemand mogelijk is om afstand van zijn of haar soevereiniteit te doen, want zij is zelf-evident. Waarom wordt dit dan zo expliciet aan mij geantwoord?
Ik heb daar deze vraag over gesteld aan Wopke en Liesje: Wat weerhoudt jullie beiden ervan om deze opmerking en statement eenduidig en positief uit te schrijven naar mij, naar ons en naar een ieder ander toe?
De Nederlandse Staatsburger
Kijken we even terug in die zin, dan dient de volgende onduidelijkheid zich aan: die van ‘De Nederlandse Staatsburger’. De vraag die ik heb gesteld: Wat wordt bedoeld met ‘Nederlandse’ en wat wordt bedoeld met ‘Staatsburger’?
Laat ik jullie leiden naar jullie antwoord hiertoe. Nederland kan hooguit betrekking hebben op wat in haar algemeenheid is afgesproken als Nederlands grondgebied, vanuit de Nederlandse Soevereiniteit als Staat bezien. In die hoedanigheid heb ik een Nederlandse nationaliteit; immers mijn geboorte – natus – vond plaats binnen de grenzen van deze Soevereine Staat onder de naam: ‘Koninkrijk der Nederlanden’.
Elk mens heeft recht op grond onder diens voeten; de letterlijke basis van een ieders grondrecht. Wij noemen dat ook wel de zweet-waarde (van het baren en het werk). De ‘landing’ van mijn geboorte is geheel onvoorwaardelijk en dat recht is door niemand vervreemdbaar. Een geboorte en daarmee het leven, is de facto een goddelijke gebeurtenis met elk gemis aan juridische plichten en rechten. Het zijn de juridische aspecten die pas nadien worden ‘toegepast’ op de nieuwe ‘boreling’ (mens als baby). Een mens is een ademende entiteit van levend vlees en stromend bloed. Een burger of staatsburger is slechts een fictie, een juridisch woord. Het geeft daardoor aan dat het een betekenis in zich draagt die duidt op iets anders dan de soevereine mens. Het toont feitelijk al aan dat dergelijke termen ((staats)burger, ingezetene, natuurlijk persoon) gebruikt worden voor andere doeleinden. In mijn geval dient het de bureaucratie die achter deze jurisdictie (die van de Staat der Nederlanden) schuilgaat.
Op generlei wijze is het mogelijk een juridische term met alle daarbij behorende rechtshandelingen te koppelen aan een ademende mens van levend vlees en stromend bloed, zonder daar vooraf toestemming voor te hebben ontvangen van die ademende mens van levend vlees en stromend bloed. Zo staat ook omschreven in de wet.
Correcte toestemming van die ademende mens van levend vlees en stromend bloed bestaat uit het instemming en toestemming geven vanuit diens wil met de vrije keuze. Er is vertrouwen nodig in de intentie van de ander om tot een correcte keus voor zichzelf te kunnen komen.
Die instemming op basis van de wil met de vrije keuze ontstaat door correct geïnformeerd te worden en met respect te worden behandeld door de andere partij, in dit geval de Staat der Nederlanden in de persoon van Wopke en Liesje die als ministers belast zijn met het correct ten uitvoer brengen van de invoering van de soevereiniteitsverklaring zoals ik hen heb verzocht (maanden geleden al).
Wij weten inmiddels dat deze overheid dat al decennia nalaat te doen. Deze overheid dwingt ons in te stemmen op basis van valse informatie en een schrijnend tekort aan informatie. De Staat der Nederlanden dwingt ons middels Art. 1:19e BW (plicht) gevolgd door Art. 448 SR (dwang) om ons staatsburgerschap te aanvaarden.
Nu we dit weten en we ons deze informatie eigen (bewust) hebben gemaakt, moeten we dit gaan corrigeren. Weten is niet voor niets geweten. Niets doen creëert gewetensproblemen, die uiteindelijk tot gezondheidsproblemen kunnen leiden. Dat risico wil ik niet lopen. Het enige wat je daar tegen kunt doen, is dat wat fout is corrigeren. De confrontatie vanuit correctheid aangaan.
Terug naar de tekst.
Al hetgeen uw soevereiniteit omvat, is vastgelegd in verdragen en wetten
“Dat is wat jullie, Wopke en Liesje, ook stellen: Ook dit is inderdaad waar. De soevereiniteit als een zelf-evidentie is als begrip onaantastbaar en vrij in haar bestaan en in haar voortbestaan. Het is net als “God” in feite onbeschrijflijk. Jullie beiden zeggen: ‘omvat’. Alles wat (mijn) soevereiniteit omvat, zijn rechtshandelingen met de rechtsgevolgen. Deze beschrijvingen zeggen echter niets over de soevereiniteit zelf; alleen over alles wat de soevereiniteit “omvat” volgens jullie – en andermans interpretaties.”
Dit is even een lastige om te vatten (ha-ha). Je dient dit als volgt te zien: Neem het voorbeeld van “een gat”. Een gat is zelf ook niet te beschrijven; een gat wordt dus gedefinieerd met zintuiglijke afgeleiden (feitelijke beschrijvingen van wat men kan zien, horen, ruiken, proeven en eventueel voelen). Je kunt er in of doorheen kijken. Misschien zitten er rafels aan de randen of heeft die rand een andere vorm, dan het gangbare rond, waar we meestal meteen aan denken. Maar dat is het dan wel. Dan heb je het gat bij benadering gedefinieerd.
Terug naar die tekst van de directie Juridische Zaken. Ik ben een beetje aan het pingpongen, maar dat kan helaas niet anders in deze vorm.
De gebezigde juridische kaderingen bevatten heel veel beperkingen en ontzeggingen van mijn vrije doen en laten; de Vrije Wil en de Vrije Keuze van een ademend mens van levend vlees en stromend bloed: En Dus Van Mijn Soevereiniteit!
De schokkende ontdekking is dat mijn (en dus onze) soevereiniteit middels het Nederlandse Rechtssysteem, qua beschrijving, in beperkt juridische kaders is vastgelegd en dat wij in diens “opvatting” soeverein zijn. Nu zou dat geen probleem zijn, als dit op een correcte manier -en in volledige overeenstemming met mij- plaatsvindt. Maar dat gebeurt dus niet, zo hebben we hierboven al kunnen lezen. Dus, wat doet men dan? Wat willen deze mensen die werken voor deze overheid dat wij geloven?
Wat is het dan wat men WIL Dat wij ZIJN en DOEN?
Dit is de kicker. Hier zit de contradictie; het bedrog en de valsheid met de informatievoorziening en het handelen van deze overheid.
Er is volgens deze overheid geen alternatieve manier mogelijk dan hetgeen zij voorschrijven dat wij zijn en hoe wij ons moeten gedragen. Dat is wat er bedoeld wordt met het rechtssubject. Welk rechtssubject? Het rechtssubject zoals zij dat in de Nederlandse wetsartikelen hebben vastgelegd: die van de handelsentiteit gekoppeld aan het BSN, die zij ook wel “natuurlijk persoon”, burger of ingezetene noemen. Maar die kan niet handelen. Die is blind, doof, dom en dood, want het is letterlijk een ding. Het is enkel een begrip, het leeft immers niet: fictie dus. Die zij in de tekst bedoelen met het begrip “de Nederlandse Staatsburger”. Dat rechtssubject heeft inderdaad geen vrije wil. Dat kan immers ook helemaal niet. Maar zo wordt het door deze mensen van de directie Juridische Zaken wel gebracht. Zo staat het er letterlijk: “Die kunnen door de enkele wil van een rechtssubject niet opzij gezet worden.”
En zo wordt duidelijk in wat voor een schizofrene wereld we leven en erger nog, worden gehouden. En dat is met een doel: beheersbaarheid. Die beheersbaarheid is volgens deze overheid alleen maar mogelijk als het gedrag van de Nederlandse Staatsburger strak gecontroleerd wordt. Het afdwingen van gehoorzaamheid. Vandaar de valse en bedrieglijke geboorteaangifte. Je wordt in de positie van de slaaf van het systeem van de Staat der Nederlanden gedwongen.
Als ik mij vervolgens wil bevrijden van deze last, dan is dat mijn absolute recht vanuit mijn Vrije Wil bezien of vanuit Gods bedoelingen (mocht je gelovig zijn). Deze overheid is God niet.
“Ik negeer daarmee het opgetuigde rechtssysteem van deze overheid. Het is door deze overheid in elkaar gedraaid en wordt door diezelfde overheid in stand gehouden en opgepoetst. Ik claim slechts dat deze rechtshandelingen niet langer getolereerd worden door mij en dat ik als een ademend mens van levend vlees en stromend bloed elke (verdere) medewerking hiertoe weiger. Ik haal weg wat mijn soevereiniteit, mijn vrijheid van denken en doen, mijn mening- en opinie-uitingen, mijn leven en mijn eigen neutrale en menslievende keuzes negatief beïnvloeden. Dat recht heb ik.”
Ter verduidelijking of als aanvulling nog het volgende uit mijn brief aan Wopke en Liesje:
"Een korte vraag vanuit de woorden die u schrijft: “uw soevereiniteit …” >> “Is mijn soevereiniteit anders dan die van jullie? En zo ja, wat is het verschil of, wat zijn de verschillen?” Ik verwijs naar de diversiteit die gebezigd kan worden inzake een woord dan wel een woordkeuze. Gelet op de door jullie beiden hoog erende en lovende verdragen inzake de soevereiniteit is het daarmee onbegrijpelijk waarom jullie en jullie ministeries zelf weigeren dat te erkennen en toe te passen. Immers Artikel 16 van het ICCPR/IVBPR (en artikel 6 van de UVRM net zo) stelt dat jullie als ondertekenaars van dat internationale verdrag mij moeten erkennen als ik mij als een ademend mens van levend vlees en stromend bloed in of als een andere PERSOON kenbaar maak aan jullie eigen rechtssysteem. Wat is dan de reden dat jullie als ambtenaren en functionarissen vanuit deze overheid, de semi overheden met haar organen en instituten, deze internationale verdragen juist zelf verbreken of weigeren deze plicht na te komen jegens mij en ons?"
“Het feit dat jullie beiden jullie eigen Discretionaire Beginsel vanuit de onder God gezworen Ambtseed weigeren te eren en te loven, maakt dat jullie en alle andere partijen zich met dwang bezighouden jegens mij en ons. Jullie stellen mij als soeverein gelijk met de door jullie gecreëerde Natuurlijke Persoon met het daaraan gekoppelde Burger Service Nummer.”
“Daardoor zijn jullie beiden -en iedereen die daaraan meewerkt- primair aansprakelijk voor het schenden van mijn leven, van mijn mens-zijn, van mijn vrijheid van leven en van mijn soevereiniteit vanuit mijn eigen Wil en Vrije Keuze bezien.”
Dit is in het kort de uiteenzetting van hoe fictie-taal ons valselijk bespeelt en misleidt. Het laat zien hoe jij de tegenspraken eruit kan halen. Zorg dat je begrijpt wat je claimt, duidt en schrijft. Blijf correct en help hen hun eigen verwarring te ontstijgen. Dan plaats je je moreel boven hen, doordat je correct bent. Het is het enige “wapen” wat we hebben tegen het onrecht dat ons massaal wordt aangedaan. Dat betekent ook dat we massaal voor ons recht moeten gaan staan, anders behoudt deze valse regering, deze valse overheid hun valse positie.
Hopelijk heeft het je inspiratie gegeven om je te oriënteren op het aangaan van jouw soevereiniteit. Dat kan middels onze correcte soevereiniteitsverklaring. Daarmee kun je deze overheid in een gewetenskwestie brengen die hen er toe dwingt om hun valse gedrag te corrigeren. Dat is onze plicht. Ben je bereid die ten uitvoer te brengen? Klik hier als je meer over die soevereiniteitsverklaring wilt weten.
Wie weet tot gauw!
: Wilfred-Leonard.
P.S. Lees je s.v.p. goed in en stel dan pas je vragen. De onzekerheid kan er nog wel eens voor zorgen dat je vraagt naar de bekende weg. Dat is zonde van ons beider tijd.
